18వ సామాన్య ఆదివారము, Year B

18వ సామాన్య ఆదివారము, Year B
నిర్గమ 16:2-4, 12-15; ఎఫెసీ 4:17, 20-24; యోహాను 6:24-35
మన ఆధ్యాత్మిక అవసరత: క్రీస్తు - నిత్య జీవాహారము

గతవారం, యేసు ఐదు రొట్టెలను, రెండు చేపలను ఐదువేల మందికి పైగా నున్న జనసమూహమునకు [శారీరక / భౌతిక] భోజనముగా పంచడం గూర్చి ధ్యానించాం. వారందరు తృప్తిగ భుజించారు. అనంతరం, ప్రభువు, తన శిష్యులు గలిలీయ సరస్సు ఆవలివైపునకు వెళ్ళారు. ఆ తరువాత జరిగిన సంఘటనలను, నేటి సువిశేష పఠనములో చదువుచున్నాము.

ప్రజలు యేసును వెదకుచు పడవలపై కఫర్నాములో సరస్సు అవలివైపున ఆయనను కనుగొన్నారు. వారి ‘శారీరక’ లేదా ‘భౌతిక’ ఆకలిదప్పులు తీర్చినందున, ప్రజలు యేసును రాజును చేయ ప్రయత్నించారు (6:15). అంతేకాకుండా, ఆ రొట్టెలు మాకు ప్రతీరోజు కావాలని ప్రభువును వెదుక్కుంటూ వచ్చారు! కాని ప్రభువు వారితో, “మీరు రొట్టెలు తిని సంతృప్తులైనందున నన్ను వెదకుచున్నారు. నా అద్భుత చిహ్నములను చూచి కాదు” (6:26) అని నిశ్చయముగా చెప్పియున్నారు. అనగా, వారు యేసును మెస్సయగా విశ్వసింపలేదు. విశ్వసించుటకు ఎట్టి గురుతును ఇచ్చెదవని, ఏ క్రియలు చేసెదవు అని వారు యేసును ప్రశ్నించారు. ఈవిధముగా, వారు కేవలం అశాశ్వతమైన భోజనముకై శ్రమిస్తున్నారని, వెదకుచున్నారని నిర్మొహమాటముగా ప్రభువు వారితో స్పష్టం చేసియున్నారు.
ప్రజలు వారి ఆలోచనలకు నిదర్శనముగా, తరువాత భాగములో, మోషే ఎట్లు ఎడారిలో ఇశ్రాయేలు ప్రజలకు ‘మన్నా’ను ప్రసాదించారో, అటులనే యేసుకూడా వారికి భోజనం ప్రసాదించాలని ఆశించారు. అనగా, ప్రతీరోజు వారికి రొట్టెలు లేదా భౌతిక ఆహారాన్ని ఒసగాలని కోరుచున్నారు.
కాని యేసు ఆశ్చర్యకరముగా వారితో, “నేనే జీవాహారమును. నా యొద్దకు వచ్చువారు ఎన్నటికిని ఆకలిగొనరు. నన్ను విశ్వసించువారు ఎన్నడును దప్పికగొనరు” (6:35) అని చెప్పారు. ప్రభువు వారికి పంచి యిచ్చిన రొట్టెలకు నిజమైన పరమార్ధాన్ని తెలియజేసారు. యేసు ఎడారిలో వారికి ప్రసాదించిన భోజనము లేదా ‘మన్నా’ వారి ఆత్మలకు ఒసగు ఆధ్యాత్మిక, నిత్య జీవాహారమునకు సూచనగా నున్నది తప్ప, అదే నిత్య జీవాహారము కాదు. దీనిని ప్రజలు అర్ధం చేసుకోలేక పోయారు. ఇంకా ఎక్కువ ఆహారము కొరకు ప్రభువును వెదకుచున్నారు. అందుకే, వారు యేసును కనుగొన్నప్పుడు, “అయ్యా! ఎల్లప్పుడును ఆ ఆహారమును మాకు ఒసగుము” (యోహాను. 6:34) అని అడిగారు. అనగా, వారు కేవలము శారీరక (అశాశ్వతమైన) భోజనము కొరకు మాత్రమే తాపత్రయ పడుతూ ప్రభువు వద్దకు వచ్చారు అని అర్ధమగుచున్నది.
ప్రియ సోదరులారా! మనకు శారీరక, మానసిక అవసరాలతోపాటు, ఆధ్యాత్మిక అవసరాలు కూడా ఎంతో ముఖ్యము అని గుర్తించాలి. కనుక, కేవలం శారీరక అవసరాల కొరకేగాక, ఆధ్యాత్మిక అవసరాల కొరకు కూడా మనం శ్రమించాలి, తృష్ణ కలిగి యుండాలి. “నిత్య జీవమును చేకూర్చు శాశ్వత భోజనమునకై శ్రమింపుడు” (6:27) అని ప్రభువే స్వయముగా ఆదేశించారు. అలాగే, “మానవుడు కేవలము రొట్టె వలననే జీవింపడు. కాని దేవుని నోటి నుండి వచ్చు ప్రతి మాట వలన జీవించును” (మత్త. 4:4) అని ప్రభువు సైతానుతో చెప్పారు. “నన్ను పంపిన వాని చిత్తమును నెరవేర్చుటయు, ఆయన పనిని పూర్తిచేయుటయు నా ఆహారము” (యోహాను. 4:34) అని యేసు పలికారు.
సమరీయ స్త్రీతో ప్రభువు, “ఈ నీటిని త్రాగువారు ఎన్నటికిని దప్పికగొనరు, నేను ఇచ్చు నీరు, వారి యందు నిత్యజీవమునకై ఊరెడి నీటి బుగ్గగా ఉండును” (యోహాను. 4:13-14) అని పలికినప్పుడు, సమరీయ స్త్రీ వెంటనే, ఈనాటి సువిషశములోని ప్రజలవలెనే, “అయ్యా! నేను మరల దప్పిక గొనకుండునట్లును, నీటికై ఇక్కడకు రాకుండునట్లును నాకు ఆ నీటిని ఇమ్ము” (4:15) అని అడిగింది. ఆ స్త్రీ కూడా కేవలం శారీరక, అశాశ్వతమైన నీటి కొరకు మాత్రమే అడిగింది. లోకాశలతో నిండినవారు ఆధ్యాత్మిక విషయాలను గ్రహించలేరు అన్న వాస్తవాన్ని ఇక్కడ మనం గమనించవచ్చు!
అందుకే, నేటి రెండవ పఠనములో, “అంధకారమయమగు మనస్సులు కలవారును అయిన అన్యజనులవలె మీరు ఇక ప్రవర్తింపరాదు. వారు అవివేకులును మూర్ఖులును అగుటచే దేవుని జీవితమునుండి దూరమైరి. వారికి సిగ్గులేదు. వారు దురభ్యాసములకు తమనుతాము అర్పించుకొని, అత్యాశతో విచ్చలవిడిగా అన్ని విధములైన అసహ్యకరములగు పనులను చేయుచుందురు” (ఎఫెసీ. 4:18-19) అని పౌలు విశ్వాసులకు ఉపదేశించారు. పాపమును, స్వార్ధమును వీడి నిత్యజీవము కొరకు జీవించాలని, యేసు నందు కేంద్రీకృతమై జీవితములో ఒక ధ్యేయము కలిగి జీవించాలని  పౌలు కోరుచున్నారు. క్రీస్తునందు నూతన జీవితమును జీవించాలని పౌలు కోరుచున్నారు. “క్రీస్తునందు నూతన జీవితము” అనగా రూపాంతరము చెందిన జీవితము. సువార్తా విలువలు కలిగిన జీవితాన్ని జీవించడం. కొంతమంది పుట్టుకతో అన్యులుగా జీవిస్తే, కొంతమంది, క్రీస్తునందు విశ్వాసమును కోల్పోయి అన్యులుగా జీవిస్తున్నారు. ‘దేవుడు ఎట్టి పక్షపాతములేక అందరిని సమదృష్టితో చూచును. దేవునికి భయపడుచు, సత్రవర్తన కలవారు ఏ జాతివారైనను దేవునికి అంగీకార యోగ్యులే!’ (అ.కా. 10:34-35) అని పేతురు బోధించారు.  
ప్రియ సోదరులారా! పని, సంపాదనలో పడిపోయి, మన ఆధ్యాత్మిక జీవితాన్ని నిర్లక్ష్యం చేస్తూ ఉంటాము. నేడు మనం ఇహలోకపు వస్తువులందు ‘సంతృప్తిని’ కనుగొన వెదకుచున్నాము. దేవుని అవసరత మనకు ఎంతగానో యున్నదని, శాశ్వతమైన వాటి కొరకు ప్రయాస పడాలని మనం తెలుసుకోవాలి. మనకు అన్ని యున్నను, యేసును గనుక మనము కలిగి లేనిచో, ఏదో వెలితి మనలో ఉంటుంది. ఆధ్యాత్మికత మనలో లేనిచో, మన జీవితాలు శూన్యమే!
అందుకే యేసు మనందరి కొరకు నేడు తననుతాను “జీవాహారము”గా ప్రకటిస్తున్నారు. ఆయన మనకు ఆధ్యాత్మిక ఆహారము. యేసు జీవాహారముగా, నేడు వాక్కునందు క్రీస్తు మనలను ఆధ్యాత్మికముగా పోషించుచున్నారు. అలాగే “జీవాహారము”గల యేసు దివ్యసత్ప్రసాదమును మనకోసం స్థాపించారు. ప్రతీ దివ్యపూజలో దివ్యసత్ప్రసాదముచేత మనం ఆధ్యాత్మికముగా పోషింప బడుచున్నాము. దివ్యసత్ప్రసాదములో ప్రభువు తన సంపూర్ణ శక్తితో కొలువై యున్నారు. దివ్యసత్ప్రసాదముద్వారా మనపై తన సంపూర్ణ ప్రేమను ప్రదర్శిస్తున్నారు. అనేకసార్లు, ఆయన ప్రేమను, కరుణను గ్రహించలేక పోవుచున్నాము. దేవుడు మన జీవితములో చేసిన మేలులకు, ఒసగిన వరములకు, మనం కృతజ్ఞులమై యుండటము లేదు.
ఈనాటి మొదటి పఠనములో విన్నట్లుగా, ఇస్రాయేలు ప్రజలవలె, మనముకూడా దేవునిపట్ల గొణుగుచూ ఉంటాము. అద్భుతరీతిన ఐగుప్తు బానిసత్వమునుండి దేవుడు వారిని రక్షించారు. ఎడారిలో ఆకలితో అలమటించుచున్న వారికి ‘మన్నా’ను కురిపించి ఆకలిని తీర్చారు [హీబ్రూ - మన్’హూ = “యిది ఏమి?” అని అర్ధం నిర్గమ 16:15. మొదటిసారిగా చూసినప్పుడు అది ఏమిటో వారికి అర్ధము కాలేదు]. దాహముగొన్న వారికి దాహమును తీర్చారు - మారా వద్ద చేదుగానున్న నీటిని, తియ్యని తాగునీటిగా మార్చాడు (నిర్గమ 15:22-25). ఆపదలనుండి, శత్రువులనుండి వారిని కాపాడారు. అయినను, వారు దేవునిపట్ల గొణిగారు. చివరికి అద్భుత రీతిన కురిపించిన ‘మన్నా’ పట్లకూడా తమ అసంతృప్తిని తెలియజేసారు, గొణుగు కొన్నారు (సంఖ్యా 11:6). ఎందుకంటే, వారు దేవున్ని పూర్తిగా నమ్మలేదు, విశ్వసించలేదు.
దేవుడు ఎడారిలో కురిపించిన “మన్నా” దేవుని సమకూర్పును, దేవుని విశ్వసనీయతను, మరియు ఆధ్యాత్మిక పోషణను సూచిస్తుంది. అందులకే ఆనాడు వారి ఆక్రందనను విని ‘మన్నా’ను కురిపించిన తండ్రి దేవుడే, నేడు “జీవాహారము”ను అయిన క్రీస్తును మనకోసం ఆశీర్వాదముగా, కృపగా కురిపించు చున్నారు. మనం పొందిన ఉత్తమమైన బహుమతి జీవాహారముగల క్రీస్తు. అదే గొప్ప బహుమతిని, వరమును, అనుగ్రహమును నేడు దివ్యసత్ర్పసాదము ద్వారా స్వీకరిస్తున్నాము.
దివ్యసత్ర్పసాదమును విశ్వసిస్తే, జీవాహారమును విశ్వసించి భుజిస్తే, మన జీవితాలు క్రీస్తువలె రూపాంతరం చెందాలి. అనగా, మనము కూడా క్రీస్తువలె, ఇతరుల (ఆధ్యాత్మిక) ‘ఆకలిదప్పులు’ తీర్చుటకు ‘ఆహారము’గా మారాలి. మనం చేసే ప్రతీ చిన్న సహాయం ఇతరులకు ‘ఆహారము’గా, పోషణగా మారగలదు.