2 వ సామాన్య ఆదివారము Year B

 2 వ సామాన్య ఆదివారము Year B

పఠనాలు: 1 సమూవేలు 3:3-10,19; భక్తికీర్తన: 40:1, 3, 6-9, 1 కొరి 6:13-15, 17-20,
యోహాను 1: 35-42

కనబడుటలేదు - వినబడుటలేదు: ఎందుకు?

ఓ పరమోన్నత సర్వేశ్వరా! లోకమంతయు మిమ్మారాధించి, మీ ప్రస్తుతి చేయునుగాక. మీ నామ సంకీర్తనమందు నిమగ్నమై యుండును గాక. దీపము వెలుగుచున్నది. కళ్ళున్నాయి. కాని, కనబడుటలేదు. ఎవరో మాట్లాడుతున్నారు; చెవులున్నాయి. కాని, వినబడుటలేదు. ఎవరికి? ఎందుకు? సాధారణముగా, ఈ ఆదివార పఠనాలను చదివినప్పుడు, మనం సమూవేలు పిలుపునుగూర్చి, దేవుని సేవకు ఆయన సంసిద్ధతనుగూర్చి వింటూ ఉంటాం, చెబుతూ ఉంటాం లేక ధ్యానిస్తూ ఉంటాం. ఈనాడు ఈ పఠనాలయందు దాగియున్న మరో సత్యాన్ని, మరొక కోణాన్ని పరిశీలించి, ధ్యానిద్దాము!

లేవి గోత్రమునకు చెందిన ఏలీ, షిలోవద్ద ప్రభు మందిరముచెంత యాజకుడు (1 సమూవేలు 1:9). ఆయన ప్రజల తరుపున, ప్రభువుసన్నిధిలో బలులను అర్పిస్తూ, ప్రజలకొరకై ప్రార్ధిస్తూ, ప్రభువు చిత్తాన్ని, ఆయన మాటను ప్రజలకు వివరిస్తూ ఉండేవాడు. ఆవిధముగా, ప్రభువు మందిరమున సేవలుచేస్తూ ఉండేవాడు. యావే సేవకుడిగా, ఆయనకు అత్యంత సన్నిహితముగా ఉండి సేవలు చేస్తున్న ఏలీకి, ప్రభువు ప్రత్యక్షత కనబడలేదు. ఆయనమాట, ఆయనస్వరం వినబడలేదు. ఎందుకు? వయసు భారము వలన, చూపు మందగించినదా? లేక మరేమైన కారణమున్నదా?

మనం బైబిలు గ్రంథమును పరిశీలించినచో, దైవసన్నిధిలో సేవలు చేయుచున్న వారికి, ఆయనకు ప్రీతిపాత్రులుగా, నీతిమంతులుగా జీవించు వారికి వయస్సు మళ్ళినను చూపు మందగించలేదు. ఉదాహరణకు, మోషేను తీసుకొందాం! "చనిపోవునాటికి మోషే వయస్సు 120 యేండ్లు. ఐనను, అతని దృష్టి మందగించను లేదు. అతనిశక్తి సన్నగిల్లలేదు (ద్వి.కాం. 34:7). అదేవిధముగా, సిమియోను (లూకా 2: 25-27), హన్నా (లూకా 2: 36-38). వీరికి వయస్సు మళ్ళినను చూపు మందగించ లేదు. శక్తి సన్నగిల్ల లేదు. వారికి దేవుని మాట వినబడుతూనే ఉంది. ఆయన ప్రత్యక్షత, ఆయన రక్షణ కార్యమును చూస్తూనే ఉన్నారు. కానీ, ఏలీకి దేవుని మందిరములో ఉన్నను, ఆయన సన్నిధిలో దీపము వెలుగుచున్నను, ఆయనకు కనబడదాయెను. యావే, సమూవేలుతో మాట్లాడుతున్నను ఆయనకు వినబడదాయెను. ఎందుకు?

ఏలీ మంచివాడే. కాని, తను చేయవలసిన పని చేయలేదు. తన కుమారులు హోఫ్నీ, ఫీనెహాసులు (వారుకూడా దేవుని సన్నిధిలో యాజకులు) దేవునిసన్నిధిలో, ఆయన మందిరములో అగౌరవముగా, అసభ్యకరముగా ప్రవర్తించినను, జీవించినను (1 సమూవేలు 2:12), అతడు మిన్నకుండెను. వారి చెడు కార్యములనుగూర్చి తెలిసినను వారిని గద్ధించలేదు, హెచ్చరించ లేదు. ఈ విషయములను గూర్చి ప్రజలు మాట్లాడుకొంటున్నారని విని, చెప్పిచెప్పనట్లుగా మందలించాడు (1 సమూవేలు 2:22-24). తన కుమారులను గౌరవించి, యావేను అలక్ష్యము చేసాడు (1 సమూవేలు 2:29). పాపము చేయుచున్న తన కుమారులను, యావేకు సమర్పించబడిన బలికి అగౌరవము తీసుకొని వచ్చిన కుమారులను గౌరవించాడేతప్ప, యావేనుగాని, ఆయన నియమములనుగాని చెవియొగ్గలేదు. ఆయన మాటను పెడచెవిన పెట్టాడు. తండ్రిగా, యాజకుడిగా, దేవుని సేవకుడిగా తన భాద్యతను మరచినాడు. తన కళ్ళముందే, తన ఆధీనములో జరుగుచున్న పాపకార్యమును, అపవిత్రకార్యమును ఆపలేక పోయాడు. అందుకే, దేవుని స్వరము అతనికి వినబడలేదు. దేవుని ప్రత్యక్షత ఆయనకు కనబడలేదు. దేవుని పవిత్రతకు, ఆయన మందిరమునకు కలుగుతున్న అప్రతిష్టతను, అగౌరవమును కట్టడి చేయలేక పోయాడు. అందుకే, అతని చూపు మందగించింది, మసక బారినది.

ఈనాటి రెండవ పఠనములోకూడా పౌలుగారు కొరింథీలోని దేవుని మందిరమునుకు (దేహమునకు) కలుగుతున్న అప్రతిష్టతనుగూర్చి హెచ్చరిస్తున్నాడు. సజీవయాగముగా సమర్పించబడే మన శరీరాలను (రోమా 12:1) దేవునిఆత్మకు, మహిమకు, కృపకు, గౌరవమునకు నిలయముగా మార్చాలని పిలుపునిస్తున్నాడు. తండ్రి దేవునిచే సృజింపబడి, కుమారుడైన యేసుక్రీస్తు వెలనిచ్చి కొనబడిన (1 కొరి 6:20), పరిశుద్ధాత్మ వసిస్తున్న (1 కొరి 3:16) దేహములను తండ్రి మహిమార్ధం ఉపయోగించాలని భోదిస్తున్నాడు. ఆ మాటలను తనకు అనువయించుకొని, తనకు బాధకలిగినను, శ్రమలు వచ్చినను, కారాగారములో బంధీగాఉన్నను, జీవించినను, మరణించినను, నా సర్వస్వమును ఉపయోగించి క్రీస్తునకు గౌరవమును (ఫిలిప్పి 1:20) కలిగించెదను అని దృఢముగా చెప్పుచున్నాడు. అదే మనకు స్ఫూర్తి, మన జీవితానికి నియమావళి.

ఈ గొప్ప భాగ్యమును పొందుటకే, ప్రభువు సువార్త పఠనము ద్వారా మనలనందరినీ ఆహ్వానిస్తున్నాడు: “వచ్చి చూడుడు” (యోహాను 1:39). వచ్చి అనుభవించండి. తండ్రి నాకిచ్చిన భద్రత, సంరక్షణ ఆయన ప్రసన్నతే! ఆయన ప్రత్యక్షతే! నాకున్న సర్వస్వం ఆయనే. దానిని మీరు కూడా అనుభవించండి. జీవించండి అని ప్రభువు పిలుపునిస్తున్నాడు. ప్రధమ శిష్యులవలె, వచ్చిచూసి, యేసుక్రీస్తును అనుసరించడమనగా, ఆయనతో సంపూర్ణముగా ఉండుట, మన మనస్సును, హృదయాన్ని, ఉనికిని, జీవాన్ని, జీవితాన్ని, సంపూర్ణముగా అర్పించడం మరియు పవిత్రమైన జీవితాన్ని జీవించడం.

సహోదరీ, సహోదరులారా! ప్రభువు చిత్తమును నెరవేర్చుటకు, ఆయన స్వరమును ఆలకించుటకు, ఆయనను గాంచుటకు, మనలను ముఖ్యముగా ఆటంక పరచేవి, పవిత్రాత్మకు వ్యతిరేకముగా పాపం, స్వార్ధపరత్వము, స్వప్రయోజనము, స్వీయపోషణ, లోకాషలు, నిరంకుశత్వం, నటనజీవితం, తల్లిదండ్రుల, గురువుల, పెద్దల మాటలు పెడచెవినపెట్టడం...మొ,,వి. 2005 వ సం.లో 16వ బెనెడిక్టు పోపుగారు తను వ్రాసిన వాక్కు యొక్క వెలుగులో మనం ఎదుర్కొనే సవాళ్లలో ఇవి కొన్ని అని గుర్తించారు. ఏలీ కుమారులవలె, స్వార్ధముతో, స్వీయ కోరికలను సంతృప్తి పరచక, పవిత్రముగా జీవిద్దాం. ప్రభువు పిలుపును ఎల్లప్పుడూ శ్రద్ధగా ఆలకించుదాం! ఆ పిలుపు మన పొరుగువాని ద్వారా కావచ్చు, లేక ఇతరుల ద్వారా కావచ్చు!

కొద్దిసేపు మౌనముగా ఉండి, ఆత్మ శోధన చేసుకొందాం! మనలను మనమే ప్రశ్నించుకొందాం! ఏలీలాగా బాధ్యతలను మరచినానా? ఇతరుల గౌరవము కొరకు, మంచి పేరు కొరకు ప్రభువు కార్యమును ఆయన మాటను అలక్ష్య పెట్టితినా? ప్రత్యక్షముగాకాని, పరోక్షముగాకాని ఆయన నామమునకుగాని, ఆయన మందిరమునకుగాని అగౌరవమును కలిగించితినా? ఏలీ కుమారులవలె తండ్రి మాటను పెడచెవిన పెట్టితినా? ఇష్టము వచ్చినట్లు చేసితినా? కొరింథీలోని కొందరివలె, ప్రేమతో నన్ను సృష్టించిన - తండ్రిని, త్యాగముతో నన్నుకొనిన - క్రీస్తును, కరుణతో నాలోవసిస్తున్న - పరిశుద్ధాత్మను అగౌరవపరుస్తున్నానా? ఆయన దిద్దుబాటును, ఆయనతో ఉండుటకు యిచ్చిన పిలుపునకు స్పందిస్తున్నానా? ఆయనను నాలో, ఇతరులలో, చుట్టుప్రక్కల వారిలో కనుగొంటున్నానా? ఆయన స్వరము, ఆయన హెచ్చరిక, ఆయన పిలుపు నాకు వినబడు తున్నదా? ఆయన ప్రసన్నత, ఆయన ప్రత్యక్షత నాకు కనబడుతున్నదా? ఆమెన్.