10. పౌలు ప్రేషిత ప్రయాణములు
“సువార్తను బోధింపకున్నచో నా పరిస్థితి ఎంతో దారుణమగును” (1:16) అన్న పౌలు మాటలు సువార్త బోధనపట్ల, దేవుని ప్రేషిత కార్యము పట్ల తనకున్న దేనికి లొంగని చిత్తశుద్ధి మనకి కనిపిస్తుంది. దమస్కు సంఘటనలో, ఉత్థాన క్రీస్తు పౌలుకు రెండు విషయాలను స్పష్టముగా వెల్లడి చేసాడు: ఒకటి, సుదూర ప్రాంతములకు వెళ్ళవలసి ఉండటం, రెండవది ప్రధానముగా అన్యుల యొద్దకు పంపబడటం (అ.కా. 22:21, 26:16-18). ఉత్థాన క్రీస్తానుభవమును పొందిన పౌలు, “ప్రభువు నామమును అన్యులకు తెలియజేయుటకు సాధనముగా ఎన్నుకొనబడిన” (అ.కా. 9:15) అతని పిలుపు తన ప్రేషితత్వ కార్యానికి, ప్రయాణాలకు ఆయువు పట్టుగా మారినది.
క్రీస్తును ప్రభువుగా అంగీకరించిన పౌలు ఇక ఎన్నటికీ వెనుదిరిగి చూడలేదు. నిండైన ఉత్సాహముతో క్రీస్తు ప్రచారకునిగా ముందుకు సాగిపోయాడు. ప్రాథమికముగా తన అపోస్తలత్వమును ‘సువార్త ప్రకటనగా’ భావించాడు: “క్రీస్తు నన్ను సువార్తను ప్రకటించుటకు పంపెను కాని జ్ఞానస్నానమును ఒసగుటకు కాదు” (1 కొరి. 1:17). “క్రీస్తును గూర్చిన సువార్తను బోధించుటకు నేను త్రోయను చేరినపుడు...” (2 కొరి. 2:12).
కష్టతరమైన ప్రేషిత ప్రయాణాలకు ‘సువార్త బోధన’ గమ్యమైనది. “క్రీస్తును గూర్చిన సువార్తతో మేము మీ వద్దకు మొదటగా వచ్చితిమి” (2 కొరి. 2:12). “సున్నతి పొందిన వారికి సువార్తను బోధించు బాధ్యతను దేవుడు పేతురునకు అప్పగించినట్లే, సున్నతి పొందని వారికి సువార్తను బోధించు బాధ్యతను దేవుడు నాకు అప్పగించెను” (గలతీ. 2:7). పౌలు క్రీస్తును గూర్చిన సందేశమును శక్తివంతముగా, ఫలవంతముగా బోధించాడు. తుది ఉత్తర్వులు ఇస్తూ “నీవు వాక్యమును బోధింపుము. అనుకూల సమయములందును, ప్రతికూల సమయములందును దానిని కొనసాగింపుము” (2 తిమో. 4:2) అని పౌలు తిమోతికి చెప్పియున్నాడు.
No comments:
Post a Comment