31 సామాన్య ఆదివారము, Year B

31 సామాన్య ఆదివారము, Year B

ద్వితీయ. 6:2-6; హెబ్రీ. 7:23-28; మార్కు. 12:28-34

ప్రేమ కలిగి జీవించినప్పుడు దైవ రాజ్యంలో ఉంటాము

దేవునికి మానవునికి మధ్య ఉన్న బంధం ఓ ప్రత్యేకమైన ప్రేమానుబంధం. దేవుడు ప్రేమ. ఆయన ప్రేమామయుడు, కనుక దేవుడు ఈ లోకమును సృష్టించి మానవుని ఈ లోకానికి అధిపతిగా చేసి ఉన్నాడు. దేవుడు తన సృష్టిలో అణువు అణువున తన ఉనికిని కలిగి ఉన్నాడు. దేవుడు ప్రతి ఒక్కరిని వ్యక్తిగతంగా ప్రేమిస్తూ ఉంటాడు. అలాగే మనము ప్రేమించాలని ఆహ్వానిస్తూ ఉంటాడు. పవిత్రమైన జీవితాన్ని జీవిస్తూ మనల్ని మనం దేవునికి అర్పించుకుంటూ దేవుని ఆహ్వానానికి సమాధానం ఇవ్వాలి, అనగా ప్రేమగా జీవిస్తూ ఉండాలి. దేవుని ప్రేమను మనం క్రీస్తు సాన్నిధ్యము ద్వారా అనుభవించుచున్నాము. క్రైస్తవ ప్రేమ దేవుని ప్రేమతో ముడిపడి ఉండాలి.

మొదటి పఠనములో దేవుని ప్రేమ పది ఆజ్ఞలద్వారా వ్యక్త పరచబడి ఉన్నది. “మీ ప్రభువైన దేవుని పూర్ణ హృదయంతో, పూర్ణ మనసుతో, పూర్ణ శక్తితో ప్రేమింపుడు” (6:5) అని ప్రభువు తన ప్రజలను ఆహ్వానిస్తున్నాడు. తద్వారా వారు ఆశీస్సులను పొందుతున్నారు. రెండవ పఠనములో క్రీస్తు ప్రధాన యాజకునిగా తనను తాను ఏ విధంగా అర్పించుకుని మనలను రక్షించి ఉన్నాడో ధ్యానించుచున్నాము. ప్రధాన యాజకునిగా తన్ను తాను అర్పించుకున్నప్పుడు ఒకే ఒక బలిగ, శాశ్వతంగా అర్పించుకొనెను (7:27) సువిశేష పఠనములో ప్రభువు ప్రముఖ శాసనమును ఇస్తున్నాడు. “నీ దేవుడైన ప్రభువును నీ పూర్ణహృదయముతోను, పూర్ణ ఆత్మతోను, పూర్ణ మనసుతోను, పూర్ణ శక్తితోను, ప్రేమింపవలెను. ఇది ప్రధానమైన ఆజ్ఞ. నిన్ను నీవు ప్రేమించుకొనునట్లు నీ పొరుగు వానిని ప్రేమింపుము. ఇది రెండవ ఆజ్ఞ (12:30-31). “దీనిని మించిన ఆజ్ఞ మరియొకటి లేదు” అని ప్రభువు చెప్పియున్నాడు.

పది ఆజ్ఞలు దైవ ప్రేమ

మోషే సినాయి కొండపై యెహోవా దేవుని పది ఆజ్ఞలను స్వీకరించి ఉన్నాడు. వానిని దైవప్రజలకు-ఇశ్రాయేలు ప్రజలకు నేర్పించవలసి యున్నది. వారు ఆజ్ఞలను పాటిస్తే ఆశీస్సులు పొందుతారు అని తెలియజేయడం జరిగింది. దైవాను బంధమును కలిగి ఉండాలంటే ఈ పది ఆజ్ఞలు పాటించటం ఎంతో ముఖ్యము. దేవుని బంధములో ఉండాలంటే దేవుని పట్ల భయభక్తులు కలిగి ఉండాలని మోషే బోధించి ఉన్నాడు. భయభక్తులు కలిగి ఉండటం అనగా దేవుని ఆజ్ఞలను/ చట్టాన్ని/ చిత్తాన్ని పాటించటం. భయము అనేది క్రమశిక్షణలోనికి నడిపిస్తుంది. క్రమశిక్షణ ఆత్మను పవిత్రముగావించుటకు ఒక ప్రక్రియ, క్రమము లేదా పద్ధతి. ఎప్పుడైతే, ఒక విశ్వాసి పవిత్రతలో ఎత్తునకు ఎదుగుతారో, అప్పుడు భయము క్షీణిస్తుంది. భయము దేవుని ప్రేమతో లేదా నిజమైన ప్రేమతో భర్తీ చేస్తుంది.

తరువాత మోషే “దేవుడు ఏకైక ప్రభువు” (6:4) అని ఆ ప్రభువును “పూర్ణ హృదయముతో, పూర్ణమనస్సుతో, పూర్ణ శక్తితో ప్రేమింపుడు” (6:5) అని దైవప్రజలకు ఉపదేశించాడు. ఇదే వారు తమను తాము దేవునికి ప్రతిష్టించుకోవటం, అర్పించుకోవడం, అంకితం చేసుకోవటం, దేవునికొరకు జీవించటం, దేవునితో జీవించడం, మరియు దేవునిద్వారా జీవించటం. దేవుని గౌరవించాలి, ఆయన పట్ల భక్తిని కలిగి ఉండాలని మోషే బోధించాడు. భక్తి అనగా అన్ని వేళలా, అన్ని పరిస్థితులలో దేవుని ఆజ్ఞలను పాటించడం. దీనిద్వారా వారు పొందే ఆశీర్వాదాలు - కలకాలం బ్రతికిపోవటం (6:2), పెద్ద కుటుంబమును కలిగి ఉండటం మరియు వాగ్ధత్తభూమిని పొందటం (6:3).

క్రీస్తు ప్రధానయాజకుడు

క్రీస్తు “ఇతర ప్రధాన యాజకుల వంటివాడు కాదు” (7:27). పాత ఒప్పందములో ఎంతోమంది ప్రధాన యాజకులు ఉన్నారు. నూతన ఒప్పందంలో ప్రధానయాజకుడు క్రీస్తు ఒక్కడే. పాత నిబంధనలో ప్రధాన యాజకులు, వారి పాపముల కొరకు, ప్రజల పాపముల కొరకు ప్రతిరోజు బలులను అర్పిస్తూ వేడుకొనెడివారు. క్రీస్తు ప్రధానయాజకుడు “ప్రతి దినము మొదట తన పాపముల కొరకు తరువాత ప్రజల పాపముల కొరకు బలులను అర్పింపవలసిన అవసరము ఆయనకు లేదు. ఒకే బలిగ, శాశ్వతముగా అర్పించుకొనెను (7:27).  ఎందుకన, ఆయనలో ఏపాపము లేకుండెను. మోషే చట్టము బలహీనులగు వ్యక్తులను ప్రధాన యాజకులుగా నియమించెను. కాని దేవుని ప్రమాణ వాక్కు సర్వదా సంపూర్ణుడుగ చేయబడిన దైవపుత్రుని ప్రధానయాజకునిగా నియమించెను (7:28). పాత ఒప్పంద ప్రధాన యాజకులు బలహీనులు, పాపాత్ములు, మృతమానవులు కాని క్రీస్తు ప్రధానయాజకుడు పాపరహితుడు, పవిత్రుడు, దైవ కుమారుడు. వారు పాపాత్ములు, బలహీనులు, మృతమానవులు కనుకనే అనేక ప్రధాన యాజకులు ఉండెడివారు. కాని క్రీస్తు ప్రధాన యాజకత్వం మరణముతో ముగియలేదు. అందుకే క్రీస్తు ప్రధానయాజకుడు ఒక్కడే. వాస్తవానికి క్రీస్తు ప్రధాన యాజకత్వం సమర్థత ఆయన ఉత్థానంతో ప్రారంభమైనది. ఇప్పుడు ఆయన అంతర్గత మహాపవిత్రస్థానమున ఉండి మన అందరి కొరకు వేడుకొనుచున్నాడు. ఆయన శాశ్వతముగా తండ్రి దేవుని సింహాసనమున ఉన్నాడు. దేవుని చెంతకు చేరుకోవాలని కోరుకునే వారందరి కొరకు ఆయన తండ్రి చెంత ప్రాధేయపడుతున్నారు. క్రీస్తు ద్వారా తప్ప వేరే మార్గం లేదు. మానవ స్వభావంలో ఆయన సంపూర్ణ మానవుడు. దేవుని ఆజ్ఞలను తు.చ. తప్పకుండా పాటించి వాటికి విధేయుడై జీవించాడు. అనంతమైన విలువ కలిగిన ఏకైక బలిని అర్పించి ఉన్నాడు. తద్వారా ఒకే ఒక బలిగ, శాశ్వతముగా అందరి కొరకు, అన్ని కాలాలకు అర్పించుకోవడం తగినది.

దైవ ప్రేమ సోదర ప్రేమ

ధర్మశాస్త్ర బోధకులలో ఒకడు “ఆజ్ఞలన్నిటిలో ప్రధానమైనది ఏది” అని యేసుని ప్రశ్నించాడు. ఆ కాలములో శిష్యులు బోధకుడుని లేదా గురువుని ప్రశ్నలు అడగటం సాధారణం. ప్రాముఖ్యమైనది ఏదో తెలుసుకొని శాశ్వత జీవమును, దేవుని రాజ్యమును, దేవుని రక్షణను పొందుటకు, వేడుకొనుటకు, నిజాయితీతో కూడిన ప్రశ్నగా మనకి కనిపిస్తుంది. ఎందుకనగా, ఇక్కడ ప్రభువును ఇబ్బంది పెట్టుటకు అడగటం లేదు. పది ఆజ్ఞలలో ఏది ప్రధానమైన ఆజ్ఞ అని వారు ఒకరినొకరు తర్కించుకొంటున్నారు. నిజాయితీగా వాస్తవాన్ని తెలుసుకొనుటకు ప్రశ్నించడం జరిగింది. సాధారణంగా ధర్మశాస్త్ర బోధకులు చట్టాన్ని వివరించడంలో నిపుణులు, సమర్ధులు. కనుక ప్రభువు యొక్క ఉద్దేశము తెలుసుకొనుటకు వారు ప్రభువుని ప్రశ్నించారు. ప్రశ్న నిజాయితీతో కూడినదని ప్రభువు కూడా చక్కగా సమాధానము ఇచ్చి ఉన్నాడు. దేవుణ్ణి ప్రేమించడం పొరుగు వానిని ప్రేమించడం ప్రముఖ శాసనమని ప్రభువు చెప్పియున్నాడు. ఇచ్చట ప్రభువు మొదటి ఆజ్ఞ కొరకు ద్వితీయోపదేశకాండము నుండి చెప్పియున్నాడు. “ప్రభువైన దేవుడు ఏకైక ప్రభువు” అని మోషే యూదులకు ఆదేశించాడు. ఒక వ్యక్తి పరిపూర్ణముగా దేవుడిని ప్రేమించాలి దీనికి ప్రభువు రెండవ ఆజ్ఞను చేర్చి ఉన్నాడు. “నిన్ను నీవు ప్రేమించుకొన్నట్లు నీ పొరుగు వానిని ప్రేమించుము” (12:31). ఈ రెండవ ఆజ్ఞ కూడా కొత్తది ఏమీ కాదు. లేవీయకాండములో చెప్పబడింది. “పొరుగువానిమీద పగతీర్చుకొనకుడు. వైరము పెట్టుకొనకుడు. నిన్ను వలె నీ పొరుగు వారిని కూడా ప్రిమింపుము” (లేవీ.19:18). అయితే క్రీస్తు బోధించిన కొత్త విషయం ఏమంటే, ఈ రెండు ప్రధాన ఆజ్ఞల మధ్యనున్న బంధము. దైవ ప్రేమ, సోదర ప్రేమల మధ్యన సన్నిహిత సంబంధము ఉన్నది. క్రైస్తవ ప్రేమలో దేవుడు, పొరుగువారు వేరు వేరు కాదు. ఈ రెండు విడదీయలేనటువంటివి (చూడుము మత్త. 25:40). ఇది ప్రభువు చెప్పిన కొత్త విషయం. మరొక కొత్త విషయం ప్రభువు నేర్పునది - పొరుగువారు ఎవరు? పొరుగువాడు అనగా ప్రభువు ఒక నూతన అర్ధాన్ని బోధిస్తున్నాడు. లేవీయకాండము సమయములో పొరుగువాడు అనగా కేవలం తోటి యూదుడు మాత్రమే కాని ప్రభువు ప్రకారం ప్రతి మనిషి కూడా పొరుగువాడే.

ప్రభువు ఇచ్చిన సమాధానమునకు బదులుగా ఆ ధర్మశాస్త్ర బోధకుడు ప్రభువు బోధనను అంగీకరించాడు. “బోధకుడా నీవు యదార్థము చెప్పితివి” (12:32) అని అన్నాడు. “దేవుడు ఒక్కడేనని, దేవుని, పొరుగువారిని ప్రేమించుట సమస్త హోమముల కంటే, సమస్త బలుల కంటే ఘనమైనది” (12:33) అని ఉద్ఘాటించాడు. బలుల కన్న, బాహ్యమైన కార్యములకన్న ప్రేమ గొప్పది. అంతర్గతముగా నిజమైన ప్రేమ ఉన్నప్పుడే బాహ్యముగా మనము చేయు ప్రార్థనలు, పనులకు నిజమైన విలువ, అర్థం చేకూరుతుంది. అందుకే ప్రభువు ఆ ధర్మశాస్త్ర బోధకునితో, “దేవుని రాజ్యమునకు నీవు దూరంగా లేవు” (12:34) అని అన్నాడు. దేవుని రాజ్యమునకు దగ్గరగా ఉండటం వేరు. దేవుని రాజ్యములో ఉండటం వేరు. దేవుని రాజ్యంలో ఉండటానికే, కలువరి సిలువపై తనను తాను ఒక బలిగ, శాశ్వతముగా అర్పించి ఉన్నాడు (హెబ్రీ. 7:27). నిజమైన ప్రేమ తన్ను తాను బహుమానముగా ఇతరులకు అర్పించడం. ఆ ఇతరులే దేవుడు మరియు పొరుగువారు.

మనం నేర్చుకోవలసిన పాఠాలు

1. క్రైస్తవ జీవన విధానానికి పునాది దైవప్రేమ మరియు సోదర ప్రేమ. “దీనిని మించిన ఆజ్ఞ మరియొకటి లేదు” అని ప్రభువే స్వయముగా చెప్పియున్నాడు. మిగతా ఆజ్ఞలు అన్ని కూడా ఈ రెండు ఆజ్ఞలలో ఇమిడియున్నవి. పొరుగువారికి ఎలాంటి హాని, కీడు చేయకూడదు. ఎందుకన ప్రతి ఒక్కరు దేవునికి సంబంధించినవారే. ప్రతి ఒక్కరికి జీవము నిచ్చిన దేవుడు ఒక్కడే. అదే దేవుడు ప్రతి ఒక్కరిని ప్రేమించాలని గౌరవించాలని ఆజ్ఞాపించాడు. ఇతరులకు హాని చేయడం దేవుని హక్కులను జోక్యం చేసుకోవడమే, మరియు ఆయన ఆజ్ఞను అవిధేయించడమే! శాశ్వతమైన పరిపూర్ణమైన దేవున్ని మనం ప్రేమించాలి. వాస్తవానికి మనం మన పొరుగు వారిని ప్రేమించినప్పుడు దేవుడిని కూడా ప్రేమిస్తున్నాము. ఎందుకన దేవుని స్వరూపం ఇతరులలో ఉన్నది. దేవుడు అందరినీ తన పోలికలో, తన రూపములో సృజించి ఉన్నాడు (ఆది. 1:27). దేవుడు మనకు జీవమును, జీవితమును, సమస్తమును ఇచ్చి ఉన్నాడు. ఆయన మనలను మిక్కిలిగా ప్రేమిస్తున్నాడు. కనుక మనము ఆయనకు ఎంతగానో ఋణపడి ఉన్నాము. కనుక మనం ఆయనను ప్రేమించాలి, ఆయన నామమును గౌరవించాలి, ఆయన సాన్నిధ్యమును గౌరవించాలి.

2. దేవునితో మన ఆధ్యాత్మిక అనుబంధం ఈ రెండు ఆజ్ఞల ద్వారా సాధ్యమవుతుంది. ఎవరైతే ప్రేమించరో, వారు శూన్యం, ఏమీ లేని వారు. ప్రార్థనచేయుచు పొరుగు వారిని ప్రేమించనిచో నిజమైన ప్రేమ వారిలో లేనట్లే! దేవుడు వారిలో వాసం చేయలేడు. దేవుడు ప్రేమ స్వరూపుడు. కనుక ప్రేమించువాడు దేవునిలో వాసము చేయును. అట్టివారు పొరుగువారి పట్ల శ్రద్ద వహించగలరు, ప్రేమించగలరు. ఈ రెండు ఆజ్ఞలను పాటించడం ద్వారా మనం దైవ రాజ్యంలో చేరగలం.

3. క్రీస్తు ప్రేమ మనకు ఆదర్శం. ఆయన ప్రేమ దైవీకమైనది, శాశ్వతమైనది. పొరుగు వారి ప్రేమను మనకు నేర్పించి ఉన్నాడు. ఆయన శత్రువులను సైతం ప్రేమించి ఉన్నాడు. సిలువ నుండి తన శత్రువుల కొరకు క్షమాప్రార్థన చేసి ఉన్నాడు.

4. ఈరోజు ప్రేమ అనే పదం తప్పుగా అర్థం చేసుకోబడుచున్నది; తప్పుగా ఉపయోగించబడుతున్నది. నిజమైన ప్రేమ సంపూర్ణ అర్పణం, త్యాగం; ఇతరులకు మన సమయాన్ని ఇవ్వటం; సహాయం చేయటం; తోడుగా ఉండటం. ప్రేమ అనగా సంపూర్ణముగా ఇవ్వటం; ఇతరులతో మనం ప్రేమింపబడాలి. ప్రేమించబడినప్పుడే మనం ఇతరులను ప్రేమించగలము.

5. కుటుంబ సభ్యులను ప్రేమించుదాం. వారికి మన సమయాన్ని కేటాయించుదాం. పనిచేయు స్థలములలో ఇతరులతో ప్రేమగా ఉందాం. అందరిని సమానంగా చూద్దాం.