ఆదాము – ఏవ: ఆదికాండము 1-3 అధ్యాయాలు

ఆదాము – ఏవ

ఆదికాండము 1-3 అధ్యాయాలు

గురుశ్రీ ప్రవీణ్ కుమార్ గోపు OFM Cap.

Licentiate in Biblical Theology (2013-2015)

Angelicum, Rome

1. ఉపోద్ఘాతము

బైబులు గ్రంథములో ఆదాము-ఏవల ప్రస్తావన, సృష్టి, మానవాళిమూలాలు, మానవస్వభావము, ఆదిపాపము, దేవుని రక్షణప్రణాళికను తెలియజేయుచున్నది. వారి కథనం ఆదికాండము 1-3 అధ్యాయాలలో ప్రస్తావించబడినది. ఈ మూడు అధ్యాయాలలోని కథనాలను సాహిత్యపరముగాను, వేదాంతపరముగాను వివరించబడినది. ఆదాము-ఏవలు చారిత్రాత్మిక వ్యక్తులను ప్రాతినిధ్యం వహించడం అన్నదానికన్న, మానవాళియొక్క మూలం, స్వభావం, దేవునితో సబంధానికి సంబంధించిన లోతైన వేదాంత అర్ధాలను వారు ప్రతిబింబిస్తున్నారు. వారు సమస్త మానవాళికి ప్రాతినిధ్యం వహిస్తున్నారు. హీబ్రూ భాషలో “ఆదాము” [Adam] అనగా ‘నరుడు, మానవుడు’ లేదా ‘మానవాళి’ అని అర్ధము. “అదమ:” [adamah] అను హీబ్రూ పదమునుండి ఉద్భవించింది, అనగా ‘నేల, భూమి, మట్టి’ అని అర్ధము. నేలనుండి మానవుడు సృష్టింపబడ్డాడు అని సూచిస్తుంది. “ఏవ” [హీబ్రూ ‘హవ్వ’] అనగా ‘జీవితం’ అనే అర్ధముతో ముడిపడియున్నది. ఎందుకన, ఆమె “జీవులకందరకు తల్లి” (3:20) అని పిలువ బడుచున్నది.

2. రెండు సృష్టికథనాలు (1:1-2:3 మరియు 2:4-25)

సృష్టి గురించి రెండు కథనాలు ఉన్నాయి 1:1-2:3 మరియు 2:4-25. మానవాళి సృష్టిపై పరిపూరకరమైన దృక్పధాలను అందిస్తున్నాయి. రెండు కథనాలుకూడా చారిత్రక లేదా శాస్త్రీయ నివేదికలు కాకుండా, దేవుడు, సృష్టి, మానవస్వభావమును గురించిన వేదాంత సత్యాలను వెల్లడి చేస్తున్నాయి.

2.1. మొదటి కథనం[1] ప్రకారం, దేవుడు ఆరు రోజులలో సృష్టి అంతయును కలుగచేసాడు. మానవాళి సృష్టియంతటకు పారాకాష్ట (1:26-28), మానవాళిని దేవుని పోలికలో సృష్టించడం (1:27), స్త్రీ,పురుషుల సమానత్వం, దేవుని దీవెన మరియు ఆజ్ఞ ఈ కథనములోని ముఖ్యాంశాలు.

ఆదికాండము 1:26-27 ప్రకారముగా, దేవుడు మానవాళిని తన పోలికలో [రూపురేఖల్లో] సృష్టించాడు. ఈ విశిష్టసృష్టి మానవ గౌరవాన్ని, తెలివిని, దేవునితో వ్యక్తిగత సంబంధాన్ని, మానవస్వభావాన్ని ప్రతిబింబిస్తుంది.

2.2. రెండవ కథనం[2] ప్రకారం, దేవుడైన యావే నేలమట్టినుండి మానవుని [నరుని] చేసాడు. అతని ముక్కురంధ్రములలో ప్రాణవాయువును [ఆత్మ] ఊదగా, మానవుడు జీవము గలవాడయ్యెను (2:7). నేలమట్టి భౌతికం. దేవునిశ్వాస ఆధ్యాత్మికం. కనుక మానవుని వ్యక్తిత్వం ఏకకాలములో భౌతికం, ఆధ్యాత్మికం. మానవుడు దేహాత్మల సమ్మేళనం. ఇది మానవాళి గౌరవాన్ని నొక్కిచెబుతుంది (శ్రీసభ సత్యోపదేశం 362-365). ఏదెను అను స్థలములో దేవుడైన యావే ఒక తోట వేసి, తాను సృజించిన నరుని దానిలో ఉంచెను (2:8). హీబ్రూ పదమైన “ఏదెను” అనగా ‘ఆనందం’ అనే అర్ధమున్నది. దేవుడు సర్వసృష్టికర్త అని సూచిస్తుంది.

“ప్రాణమిచ్చు చెట్టు” ఆదాము-ఏవలకు శాశ్వత జీవమును ఒసగు శక్తి కలిగి యుండెను. అది తోట నడుమ ఉండెను. రెండవ ప్రత్యేకమైనది “మంచి చెడ్డల తెలివినిచ్చు చెట్టు”.

నరునినుండి తీసిన ప్రక్కటెముకనుండి స్త్రీని రూపొందించాడు (2:21-23). ఇది ఐఖ్యత, సమానత్వం, పరిపూరకతను సూచిస్తుంది. “చివరకు ఈమె నా వంటిదైనది. ఈమె నా యెముకలలో ఎముక, నా దేహములో దేహము” అన్న నరుని ఆశ్చర్యం వారిరువురి మధ్యనున్న గాఢమైన ఐఖ్యతను, ప్రేమను సూచిస్తుంది. వివాహ జీవనాన్ని అర్ధం చేసుకోవడానికి ఇది పునాదిగా నున్నది (శ్రీ.స.371-372). కతోలిక వేదాంత శాస్త్రములో ఈ సంబంధం ఒకరిపట్ల ఒకరికి గౌరవం, ఐఖ్యత, తొలినీతిని, తొలిపవిత్రతను వివరిస్తున్నది (శ్రీ.స.374).

2.2.1. వివాహము-స్థిరమైన మానవ సమాజానికి పునాది (2:18-25)

ఆదాము-ఏవల మధ్య సంబంధం వివాహాన్ని సూచిస్తుంది. ఎందుకన ఇది తొలి కలయిక. ఇది వైవాహిక ఐఖ్యత, ప్రేమ, సంతానం కొరకు దేవుని ఉద్దేశాన్ని ప్రతిబింబిస్తుంది (2:24; శ్రీ.స.1605). మొదటి సృష్టికథనములో దేవుడు పదేపదే తన సృష్టిని చూసి తన కంటికి బాగుగా ఉండెను అని పలికెను (1:10,12,18,21,25,31). అయితే, రెండవ సృష్టికథనములో రెండుసార్లు నరుడు ఒంటరిగా ఉండటముపట్ల బాగుగా లేదని దేవుడు తలంచినట్లుగా చూస్తున్నాము (2:18). ఇప్పటివరకు సృష్టించిన వాటిలో ఏదీకూడా నరుని ఒంటరితనమును తీసివేయలేక పోయినది. కనుక, దేవుడు నరుని ప్రక్కటెముక నొకదానిని తీసి తోడుగా స్త్రీని రూపొందించాడు (2:18-25). ఈవిధముగా, వివాహమును స్థిరమైన మానవ సమాజానికి పునాదిగా చూస్తున్నాము.

3. పాపము - శ్రమలు, మరణమునకు కారణం (3:1-24)

3.1. సర్పము (3:1-7)

ఆదికాండము మూడవ అధ్యాయము మానవుని పతనము, సర్పము రూపములో సాతాను ఆదాము-ఏవలను ఏవిధముగా శోధించినదో వివరిస్తున్నది (3:1-7). చెడు అనేది జిత్తులమారి ‘సర్పము’ రూపములో వచ్చి, దేవున్ని అవిధేయించమని స్త్రీని శోధించినది, “ఆ చెట్టు పండు తిన్నప్పుడు మీకు కనువిప్పు కలుగును. మంచి చెడ్డలు తెలుసుకొని దేవునివలె అగుదురు” (3:5). దేవుని ఆజ్ఞపట్ల అవిశ్వాసాన్ని నింపినది. దురాశ అనే విత్తనాన్ని స్త్రీ మనసులో నాటినది. హద్దులేని దురాశ, ఆలోచనలేని కోరిక శోధనకు లొంగి సర్పముయొక్క ఉచ్చులో పడేలా చేసింది. “ఆమె ఆ చెట్టుపండ్లు కోసి తాను తిని, భర్తకు ఇచ్చెను” (3:7).

3.2. దేవుని జోక్యం (3:8-13)

ఈ పరిస్థితిలో దేవుడు జోక్యం చేసుకున్నాడు (3:8-13). పాపము చేసిన వారు దేవుని అడుగుల చప్పుడు విని, ఆయన సన్నిధినుండి చెట్ల నడుమ దాగుకొనిరి. అవిధేయత పాపము వారిని కల్మషం చేసినది. నరుడు తన తప్పును అంగీకరించక, తన భార్య ప్రలోభ పెట్టినదని ఆరోపించాడు. ఆ స్త్రీ తన పాపానికి సర్పాన్ని నిందించినది. ఒకరినొకరు నిందించే మానవ ధోరణిని బట్టబయలు చేయుచున్నది. ఎవరి చర్యలకు వారే బాధ్యులు అన్న విషయం స్పష్టమగుచున్నది.

నిర్ణయాలు తీసుకొనే స్వేచ్చను దేవుడు వారికి ఇచ్చాడు. మంచి-చెడ్డల పరిజ్ఞానం ఇచ్చే చెట్టు పండును దేవుడు తినవలదని ఆజ్ఞాపించినను (2:16-17) వారు తిన్నారు. “ప్రాణమిచ్చు చెట్టు” కూడా వారికి అందుబాటులోనే నున్నది. వారి అవిధేయత, దైవాజ్ఞ అతిక్రమణ మొదటి పాపముగా పరిగణింప బడినది. పాప ఫలితముగా, “ప్రాణమిచ్చు చెట్టు” [జీవము, నిత్యజీవము] వారికి అందుబాటులో లేకుండా పోయినది. దీనిని మనం ‘ఆదిపాపము’గా పిలుస్తున్నాము. దేవునికి వ్యతిరేకముగా ధిక్కరించే ఈ చర్య వారి తొలిపవిత్రతను కోల్పోయేలా చేసినది. ఈవిధముగా, మానవ జీవితములోనికి బాధలు, మరణం, పాపస్వభావం ప్రవేశించాయి (శ్రీ.స.396-400). మానవునికి ఒసగబడిన స్వేచ్చను దుర్వినియగము చేసిన ఫలితమే చెడు, శ్రమలు!

‘ఆదిపాపము’ వ్యక్తిగత అపరాధము కాదు. ఆదాము-ఏవలనుండి సోకిన లేదా అంటుకున్న మానవాళికి వారసత్వముగా వచ్చిన పతనమైన స్థితియే ఆదిపాపము. ఈ అవగాహన కతోలిక బోధనలలో ప్రధానాంశం. ఇది జ్ఞానస్నాన దివ్యసంస్కారముతో అనుసంధానించబడినది. జ్ఞానస్నానము ఆదిపాపమును తొలగించును (శ్రీ.స.402-405).

ఆదాము-ఏవల పాపము, క్రీస్తుద్వారా రక్షణయొక్క అవసరతను మనకు తెలియజేయు చున్నది. “నూతన ఆదాము”గా పిలువబడే క్రీస్తు, తన సంపూర్ణ విధేయతద్వారా, ఆదాము అవిధేయతను తలక్రిందులుగా చేసియున్నాడు. “నూతన ఏవ”గా పిలువబడే మరియమ్మ, ఏవ అవిధేయతకు వ్యతిరేకముగా విధేయత, పవిత్రతను సూచిస్తుంది (శ్రీ.స.411). ఆదికాండము 3:5లో స్త్రీ సంతానము సర్పముయొక్క తలను చితక గొట్టును అని దేవుడు వాగ్దానం చేసాడు. ఈ వాగ్దానం పాపముపై, సాతానుపై క్రీస్తు విజయంయొక్క ప్రవచనముగా వ్యాఖ్యానించ బడుచున్నది.

ఆదాము-ఏవల కథలో ‘ఏదెను తోట’ సృష్టిసామరస్యతను సూచిస్తుంది. మంచి-చెడ్డల పరిజ్ఞానం ఇచ్చే చెట్టు మానవ స్వేచ్చ, నైతిక చట్టాన్ని సూచిస్తుంది. ఈ స్వేచ్చ దేవునితో నిజమైన ప్రేమ, సహవాస సంబంధానికి ఎంతో అవసరము, అయితే స్వేచ్చ, సరియైనది ఎన్నుకొను బాధ్యతో కూడి యుంటుంది (శ్రీ.స.396).

3.3. దేవుని శిక్ష (3:14-21)

ఆదిపాపములో ప్రమేయము కలిగిన ముగ్గిరికి కూడా దేవుడు శిక్షను ప్రకటించాడు. మొదటిగా సర్పమునకు, రెండవదిగా స్త్రీకి, మూడవదిగా నరునికి శిక్షను ప్రకటించాడు. దీనిఫలితముగా, దేవుని తోటనుండి ఆదాము-ఏవలు వెళ్ళగొట్టబడ్డారు, తరిమివేయబడ్డారు. ఇది దేవుని శిక్ష అనేదానికన్న, వారు ప్రాణమిచ్చు చెట్టును లేదా జీవవృక్షమును చేరుకోకుండా దేవుడు తీసుకున్న ముందుజాగ్రత్త చర్యగా పరిగణించాలి (3:22-24). దేవుడు వారికి ఇచ్చిన మొదటి ఆజ్ఞను ధిక్కరించడము వలన, అవిధేయించడము వలన, జీవవృక్ష ఫలాలను తిని శాశ్వతముగా జీవించే హక్కును వారు కోల్పోయారు. అనగా, జీవవృక్షమును పొందుకొను అవకాశమును, మృత్యువృక్షము, పాపవృక్షమైన “మంచి చెడ్డల తెలివినిచ్చు చెట్టు” వారిని అడ్డుకున్నది. అది మృత్యువును కొనివచ్చినది. జీవవృక్ష పండ్లను తిని, శాశ్వతముగా జీవించే బదులుగా, వారు మృత్యుమార్గమును ఎన్నుకున్నారు. ఈ జీవవృక్షముపైనే క్రీస్తు మరణించాడు. అది జీవమును కొనివచ్చినది. మొదటిది పాపమును గూర్చిన తెలివిని తీసుకొనివస్తే, రెండవది పాపమునుండి విమోచనను తీసుకొని వచ్చినది. మొదటిది ఉద్యాన వనము (దర్శన 2:7) నుండి మానవున్ని తరిమివేస్తే, రెండవది తిరిగి ఉద్యాన వనములోనికి ప్రవేశించేలా చేయుచున్నది.

3:15లో దేవుడు సర్పముతో పలికిన పలుకులలో మానవాళికి ఒక ఆశా కిరణం కనిపిస్తున్నది. ఈ పలుకులు పూర్వనిబంధనలో ‘మెస్సయ్య’ను గూర్చిన ఆలోచనకు ఆధారితమైనది. కనుక, ప్రవచనాలలో అతి ప్రాముఖ్యమైన ప్రవచనముగా [‘mother prophecy’] భావించ బడుచున్నది.

ఏవను శోధించిన ‘సర్పము’ నూతన నిబంధనలో ‘సాతాను’గా గుర్తించబడినది. ఈ విషయం రోమీ 16:20లో స్పష్టం చేయబడినది, “మన సమాధానమునకు మూలమగు దేవుడు, త్వరలో సైతానును మీ పాదముల క్రింద చితుక త్రొక్కును.” పౌలు కోరింతీయులను ఇలా హెచ్చరించాడు, “ఏవ సర్పము టక్కరి పలుకులకు లోనైనట్లుగా, మీ హృదయములు కలుషితములై, క్రీస్తునందు మీకు ఉన్న స్వచ్చమైన విశ్వాసమును త్యజింతురేమో అని నాకు భయమగుచున్నది” (2 కొరి 11:3). ఆదిపాపముయొక్క కథనమునుండి గుణపాఠములను తెలియజేస్తూ పౌలు ఇంకా ఇలా అంటున్నాడు, “ఇందులో ఆశ్చర్యము ఏమియును లేదు! సైతాను కూడ వెలుగు దేవదూతవలె అగపడునట్లు తననుతాను మార్చుకొనగలడు” (2 కొరి 11:14). అలాగే దర్శన గ్రంథము 12:9లో సర్పమునకు శిక్ష గురించి, “ఆ భయంకర సర్పము బయటకు గెంటబడెను! ఆ సర్పము మనకు సుపరిచితమైనదే. పిశాచము, సైతాను అను నామములు గల ఆ సర్పమే లోకము నంతటిని మోసగించినది. అతడును, అతని దూతలును భువికి నెట్టబడిరి.”

3:15లో ప్రవచింప బడిన “స్త్రీ సంతతి” [ఏకవచనము], రక్షణ చరిత్రలోని మెస్సయ్యయే. క్రైస్తవులకు ఆ మెస్సయ్య క్రీస్తుయే! ఆ స్త్రీ మరియమ్మ. కనుక, 3:15 మానవాళి రక్షణ ప్రవచనం! దైవకుమారుడు భూలోకములో జన్మించడం, అతని రక్షణ కార్యాలు 3:15లోని ప్రవచనాన్ని నెరవేర్చాయి. మరియ కుమారుడు క్రీస్తు, తన ఉత్థానముద్వారా సాతానుపై విజయమును సాధించుట వలన, అతని తలను చితక గొట్టెను.

దేవుని తదుపరి చర్య, జంతు చర్మములతో వస్త్రములను చేసి ఆదాముకు ఏవకు తొడిగెను (3:21). భయము, సిగ్గు అప్పటికే వారు వస్త్రములను తొడుగుకునేలా చేసినను, దేవుడు కొత్త విధానాన్ని ఆమోదించాడు. “అంజూరపుటాకులు కుట్టి మొలకు కప్పుకొనిన” (3:7) వస్త్రములకంటే చర్మములతో చేసిన మెరుగైన వస్త్రములను వారికి ధరింప జేసాడు.

3.4. దేవుడు తోటనుండి వెళ్ళగొట్టుట (3:22-24)

దేవుడు వారిని ఏదెను తోటనుండి పంపివేసిన తరువాత, తూర్పు దిక్కున కెరూబులను (దేవదూతలను), గుండ్రముగా తిరుగుచు నిప్పులు చిమ్ము కత్తిని నిలిపెను. ప్రాణమిచ్చు చెట్టు దరిదాపులకు ఎవ్వరిని రానీయకుండుటకే దేవుడు ఇట్లు చేసెను (3:24).

4. సందేశం 

ఆదాము-ఏవల కథ, నేటి లోకానికి ముఖ్యముగా కతోలిక విశ్వాసులకు లోతైన పాఠాలను నేర్పిస్తున్నది.

1. దేవుని పోలిక, గౌరవము: నరుడు దేవుని పోలికలో సృష్టింప బడ్డాడు (1:27). ప్రతీ వ్యక్తియొక్క గౌరవాన్ని నొక్కిచెబుతుంది. దేవుని దృష్టిలో అందరూ విలువైనవారే. దేవుడు అందరిని సమదృష్టితో ప్రేమిస్తాడు. తనపట్ల, యితరులపట్ల గౌరవాన్ని ప్రోత్సహిస్తుంది.

2. స్వేచ్చ-బాధ్యత: ఆదాము-ఏవలకు ఎంచుకునే స్వేచ్చను ఒసగినను, సరిహద్దులు కూడా నిర్దేషించ బడ్డాయి. ఈ స్వేచ్చలో నైతిక నిర్ణయాలు చేయడం, దేవుని చిత్తానికి అనుగుణముగా జీవించే బాధ్యత ఉంటుంది. మన స్వేచ్చను తెలివిగా ఉపయోగించుకోవాలి. మన చర్యలు స్వార్ధపూరితం, హానికరం కాకుండా మంచితనానికి దారితీసే చర్యలై యుండాలి.

3. పాపముయొక్క వాస్తవికత, దాని పర్యవసనాలు: మానవుని పతనము (3వ అధ్యాయము) దేవునినుండి దూరమయ్యే ధోరణి, దాని తర్వాత వచ్చే సహజ పరిణామాల గురించి తెలియజేయు చున్నది. ఇది వ్యక్తిగత మరియు సామాజిక పాపముయొక్క వాస్తవికతను, మన సంబంధాలకు, సంఘాలకు, చివరిగా ఈ లోకానికి ఎలాంటి హాని కలుగజేయునో మనకు గుర్తుకు చేయుచున్నది. వినయము, పశ్చాత్తాపము, మారుమనస్సు, క్షమాగుణము ఎంత అవసరమో తెలియజేయు చున్నది.

4. దేవుని దయ, విమోచన వాగ్దానం: ఆదాము-ఏవలు దేవున్ని అవిధేయించినప్పతికినీ, దేవుడు వారిని చేయివిడువ లేదు. దేవుడు వారికి విమోచన వాగ్దానాన్ని తెలియజేసాడు (3:15). దయ, నిరీక్షణ, రక్షణగల ఈ సందేశం మనకు ప్రధానమైనది. దైవప్రేమ, కృపలో ముఖ్యముగా పాపములో పడిపోయినప్పుడు నమ్మకముంచాలని పిలుపునిస్తున్నది.

5. సృష్టిపట్ల బాధ్యత: దేవుడు ఆదాము-ఏవలను సృష్టికి సంరక్షకులుగా చేసాడు (1:28-30; 2:15). భూమాతతో గౌరవప్రదమైన, స్థిరమైన సంబంధానికి పిలుపునిస్తున్నది. పర్యావరణ పరిరక్షణ అను ఆధునిక కతోలిక బోధనలకు ఇది అనుగుణముగా యున్నది. పర్యావరణ సంక్షోభాన్ని ఎదుర్కుంటున్న ఈ లోకం, దేవుని బహుమతిగా, సృష్టిని సంరక్షించే కర్తవ్యాన్ని గుర్తుకు చేయుచున్నది.

6. అహంకారము, శోధనలపట్ల జాగ్రత్తగా ఉండాలని హెచ్చరిస్తున్నది. దేవునియందు విశ్వాసముయొక్క ప్రాముఖ్యతను తెలియజేయుచున్నది. ఆదాము-ఏవల అవిధేయత విశ్వాసులకు వినయము, పశ్చాత్తాపము, దేవుని దయపై ఆధారపడవలసిన అవసరాన్ని గుర్తుచేస్తున్నది. మానవ పతనముద్వారా పాపము ఈ లోకములోనికి ప్రవేశించినప్పటికిని, క్రీస్తుద్వారా దేవుని దయ ఎల్లప్పుడూ అందుబాటులోనున్నది.

కనుక, కతోలిక వేదాంతములో ఆదాము-ఏవల కథ మూలము. ఇది సృష్టి, పతనం, విముక్తియొక్క ఇతివృత్తాలను వివరిస్తున్నది. దేవునితో సఖ్యతకై మానవాళి ప్రయాణాన్ని, క్రీస్తుద్వారా నిత్యజీవమును నొక్కిచెబుతుంది. ఈ కథనం, కతోలిక దైవార్చన క్రమములో, దివ్యసంస్కారాలలో, కతోలిక విశ్వాస బోధనలలో, ముఖ్యముగా పాపం, మోక్షమును గూర్చిన బోధనలలో ప్రతిబింబిస్తూ ఉంటుంది.

[1] మొదటి సృష్టి కథనం “P” సాంప్రదాయంనుండి వచ్చినది. బాబులోనియ ప్రవాసములో లేదా తరువాత వ్రాయబడినది. “ఎనుమా ఎలిష్” అనే క్రీ.పూ. రెండవ సహస్రాబ్దికి చెందిన బాబిలోనియా సృష్టి ఇతిహాసముచే ప్రభావితమైనదిగా చెప్తారు.

[2] రెండవ సృష్టి కథనం “J” సాంప్రదాయంనుండి వచ్చినది.

జపమాల ప్రార్ధన – మరియ మధ్యవర్తిత్వం

జపమాల ప్రార్ధన – మరియ మధ్యవర్తిత్వం

కతోలిక విశ్వాసములో జపమాల అత్యంత ప్రాముఖ్యమైన, ప్రతిష్టాత్మకమైన ప్రార్ధనలలో ఒకటి. అత్యంత ప్రియమైన ప్రార్ధనలలో జపమాల ఒకటి. మన ఆధ్యాత్మిక ప్రయాణములో జపమాల ప్రధాన పాత్రను పోషిస్తుంది. యేసుప్రభువు తల్లియైన మరియయెడల మనకున్న భక్తి జపమాల. యేసుక్రీస్తు జీవితములోని కీలక సంఘటనలను, మానవాళి విమోచన కొరకు ఆయన చేసిన పవిత్ర కార్యములను, పరమ రహస్యములుగా ధ్యానిస్తూ చేసే గొప్ప ప్రార్ధన జపమాల. ఈ ప్రార్ధన మరియతల్లి మధ్యవర్తిత్వాన్ని కోరుతూ యేసు జీవితం, శ్రమలు, మరణ-పునరుత్థానములను ధ్యానం చేస్తూ ఉంటాము. మరియతల్లి మధ్యస్థ ప్రార్ధనలద్వారా యేసుక్రీస్తు జీవిత-మరణ-పునరుత్థానముల పరమ రహస్యములను లోతుగా ధ్యానించుటకు ఆకర్షించే శక్తివంతమైన ప్రార్ధన.

జపమాల యొక్క అర్ధము, భావము: ఆంగ్లములో “రోసరి” అనే పదం ‘రొసారియుం’ అనే లతీను పదమునుండి వచ్చినది. ‘గులాబీపూల మాల’ అని అర్ధము. ఈ సందర్భములో, జపమాల మరియతల్లికి అర్పించే ఆధ్యాత్మిక పూలగుచ్చాన్ని సూచిస్తుంది. జపమాల, క్రీస్తు జీవితము, పరమ రహస్యాలపై మనస్సును లగ్నము చేసే లక్ష్యముతో నిర్దిష్టమైన ప్రార్ధనలతో రూపొందించ బడినది.

జపమాల క్రమము:

1. సిలువ గురుతు: జపమాల ప్రారంభాన్ని సూచించే ప్రార్ధన

2. విశ్వాస సంగ్రహము: కతోలిక విశ్వాస సత్యాలను ప్రకటించే ప్రార్ధన

3. పరలోక జపము (ప్రభువు ప్రార్ధన): పెద్ద పూసలపై చేసే ప్రార్ధన

4. మంగళవార్త జపము: చిన్న పూసలపై చేసే ప్రార్ధన

5. త్రిత్వైక జపము: త్రిత్వమును స్తుతించే ప్రార్ధన

6. ఫాతిమా మాత జపము: ఈ వేడుదల తప్పక చెప్పాలని స్వయంగా మరియమాతయే ఫాతిమా నగరంలో చిన్నారులకు దర్శనమిచ్చినప్పుడు, క్రీ.శ. 1917 మే 13న మరియు జూన్‌ 13న తెలియ జేశారు.

7. జపమాల పరమ రహస్యములు: యేసు, మరియతల్లి జీవితములో నిర్దిష్టమైన సంఘటనలపై ధ్యానము

జపమాల పరమ దేవరహస్యములు

జపమాల నాలుగు పరమ దేవరహస్యాలుగా విభజింపబడినది. (1). సంతోష దేవరహస్యాలు (2) దుఃఖదేవరహస్యాలు (3) మహిమ దేవరహస్యాలు (4) వెలుగు దేవరహస్యాలు [2002లో పునీత రెండవ జాన్ పాల్ జగద్గురువులచే జోడించబడినది]. ఒక్కొక్క విభజనలో ఐదు పరమరహస్యాలు ఉంటాయి. వీటిని ప్రార్ధనలో ధ్యానిస్తూ ఉంటాము.

జపమాల భక్తి ప్రాముఖ్యత

క్రీస్తు-కేంద్రీకృతం: జపమాల క్రీస్తు-కేంద్రీకృతమైన ప్రార్ధన. మరియతల్లికి ప్రార్ధనలు ఉన్నప్పటికిని, యేసు జీవితం, ఆయన ప్రేషిత కార్యాలపై దృష్టిని సారిస్తూ, ధ్యానిస్తూ ఉంటాము. మరియతల్లిద్వారా యేసు ప్రభువు దరికి చేరుతున్నాము అనేది కతోలిక నమ్మకము.

మరియతల్లి మధ్యవర్తిత్వం: యేసు ప్రభువు తల్లిగా, మరియకు పరలోకములో ప్రత్యేక స్థానమును కలిగి యున్నదని, నిరంతరం మధ్యవర్తిత్వ ప్రార్ధనలు చేయునని కతోలిక విశ్వాసం. జపమాలద్వారా, మరియతల్లి ప్రార్ధనలను, కాపుదలను వేడుకొనుచున్నాము.

ధ్యానము,శాంతి: ప్రార్ధనలను పదేపదే వల్లించడము వలన, మన మనస్సులను శాంతపరుస్తూ, పరమ దేవరహస్యాలను లోతుగా ధ్యానిస్తూ ఉంటాము. ఇది మనలో శాంతిని నెలకొల్పి, దేవునితో సహవాస సంబంధాన్ని పెంపొందిస్తుంది.

ఆధ్యాత్మిక కవచం: జపమాల తరుచుగా శక్తివంతమైన ఆధ్యాత్మిక రక్షణ కవచముగా పరిగణించ బడుచున్నది. జపమాలను క్రమము తప్పకుండా జపించడం వలన చెడునుండి రక్షింప బడుచున్నాము. మన విశ్వాసం బలపడుచున్నది.

సామూహిక, వ్యక్తిగత ప్రార్ధన: జపమాలను వ్యక్తిగతముగాను, సామూహికముగాను ప్రార్ధించవచ్చు. సాధారణముగా దేవాలయాలలోను, మరియతల్లి సంస్మరణ రోజులలోను, వివిధ సందర్భాలలో జపమాలను జపిస్తూ ఉంటాము. ప్రపంచమంతటా కతోలిక విశ్వాసులు జపమాలను వ్యక్తిగతముగా ప్రార్ధిస్తూ ఉంటారు.

జపమాల భక్తి: భక్తిమార్గాలలో జపమాల ఒక గొప్ప అందమైన, మధురాతి మధురమైన భక్తిమార్గం. జపమాల భక్తి శతాబ్దాల నాటిది. ప్రత్యేకించి ఫాతిమా, లూర్దు నగరాలలో మరియతల్లి దర్శనాలద్వారా, ప్రతీరోజు జపమాలను ప్రార్ధించమని కోరియున్నది. పునీత దోమినిక్, రెండవ జాన్ పాల్ జగద్గురువులు, పునీత లూయిస్ మోంట్’ఫోర్ట్ [1673-1716] వంటివారు జపమాలను ఎంతగానో ప్రోత్సహించారు. వ్యక్తిగత పవిత్రతకు, ప్రపంచ శాంతి, పాపుల మారుమనస్సు కొరకు జపమాల ప్రాముఖ్యమని నొక్కిచెప్పారు. అక్టోబరు మాసం ప్రత్యేకించి జపమాల మాసముగా అంకితం చేయబడినది. అక్టోబరు 7న జపమాలమాత మహోత్సవాన్ని కొనియాడుతూ ఉంటాము. ఈ పండుగ కతోలిక సంప్రదాయములో జపమాల ఎంత ప్రాముఖ్యమైనదో సూచిస్తుంది. జపమాల మహోత్సవం ప్రార్ధనయొక్క శక్తిని, భక్తియొక్క సౌందర్యాన్ని, అలాగే మన విశ్వాస ఆధ్యాత్మిక ప్రయాణములో మరియతల్లి నడిపింపును మనకు తెలియజేయుచున్నది.

జపమాల ప్రారంభ మూలాలు: జపమాల ప్రారంభ మూలాలను అనాధి క్రైస్తవ ప్రార్ధన పద్ధతులనుండి గుర్తించవచ్చు. మూడు, నాలుగవ శతాబ్దాలలో అనేకమంది మఠవాసులు, అలాగే సామాన్య ప్రజలుకూడా, రోజువారి ప్రార్ధనలలో 150 కీర్తనలను పఠించేవారు. నిరక్ష్యరాసులు, కీర్తనలను చదవలేనివారు, 150 సార్లు పరలోక ప్రార్ధనను జపించేవారు. ఈ ప్రార్ధనలను లెక్కించడానికి, జపమాల లాంటి పూసలను ఉపయోగించేవారు. ఈ ప్రార్ధనను “సామాన్య క్రైస్తవుల ప్రార్ధనా విధానము”గా పిలువబడేది. ఎందుకన, మఠవాస ప్రార్ధనా విధానములో పాల్గొనడానికి ఇదొక చక్కటి మార్గముగా ఉండేది.

పదకొండు, పన్నెండు శతాబ్దాల నాటికి మరియతల్లి భక్తి ఐరోపా దేశాలలో విస్తృతముగా వ్యాప్తి చెందినది. ఈ సమయములోనే ‘మంగళవార్త’ జపము ప్రాచుర్యములోనికి వచ్చినది. లూకా సువార్త ఆధారముగా, గబ్రియేలు దూత మరియతో పలికిన పలికుల ఆధారముగా చిన్న ప్రార్ధనగా ప్రారంభమైనది. కాలక్రమేణ మరియ మధ్యవర్తిత్వ ప్రార్ధనగా మారింది. సామాన్య క్రైస్తవులు 150 కీర్తనలను పఠించినట్లుగా, 150 మంగళవార్త జపాలను పఠించడం ప్రారంభించారు. వాటిని లెక్కించడానికి తరుచుగా పూసలను ఉపయోగించారు.

పునీత దోమినిక్ పాత్ర: జపమాల అధికారిక ప్రార్ధనగా గుర్తించడానికి ముఖ్య కారకులు 13వ శతాబ్ద ప్రారంభములోని పునీత దోమినిక్ గారు [1170-1221]. 1214వ సంవత్సరములో మరియతల్లి దోమినిక్ గారికి కనిపించి పాపుల మారుమనస్సుకు, తప్పుడు బోధనలను ఎదుర్కోవడానికి జపమాలను సాధనముగా ఉపయోగించ ప్రోత్సహించమని కోరియున్నది. ఈవిధముగా, జపమాల భక్తిని ప్రోత్సహించడములో పునీత దోమినిక్ సభ సభ్యులు ప్రధాన పాత్ర పోషించారు. వారే జపమాలను పది మంగళవార్త జపాలుగా నిర్వహించారు. ప్రార్ధన చేసేప్పుడు, యేసు-మరియ జీవిత పరమరహస్యాలను ధ్యానించే అభ్యాసాన్ని ప్రవేశ పెట్టారు. నేడు మనం జపిస్తున్న జపమాలకు రూపకర్త 15వ శతాబ్దములో దోమినిక్ సభ గురువు అలాన్ రోచ్ గారు [1428-1475]. జపమాల విభజన, పది మంగళవార్త జపాలు, యేసు-మరియ జీవిత పరమరహస్యాల ధ్యానం నిర్వహించారు. పాపుల పరివర్తన, శాంతి కొరకు మరియ మధ్యవర్తిత్వం కోరుకొనే భక్తిమార్గముగా జపమాలను ప్రచారం చేసారు. జపమాల ప్రార్ధన జపించడానికి, సమూహాలను ఏర్పాటు చేసి జపమాల భక్తిని వ్యాప్తి చేయుటకు ఎంతగానో కృషి చేసారు.

అధికారిక ఆమోదం: శతాబ్దాలుగా జపమాల జనాదరణ క్రమముగా పెరిగింది. అనేకమంది జగద్గురువులు జపమాలను శక్తివంతమైన ప్రార్ధనగా ఆమోదించారు. ముఖ్యముగా ఐదవ భక్తినాధ జగద్గురువులు [1566-1572] జపమాల చరిత్రలో ముఖ్యపాత్ర పోషించారు. 1569లో ఆధునీకరించిన జపమాలను అధికారికముగా ఆమోదించారు. లెపాంతో యుద్ధ విజయ [1571] జ్ఞాపకార్ధముగా అక్టోబరు 7న జపమాల మాత మహోత్సవాన్ని ప్రతిష్టించారు. 2002వ సంవత్సరములో రెండవ జాన్ పాల్ జగద్గురువులు సాంప్రదాయక సంతోష, దుఃఖ, మహిమ దేవరహస్యాలకు, వెలుగు దేవరహస్యాలను జోడించారు. విశ్వాసం బలోపేతమవుటకు, ప్రేమను పెంపొందించడానికి జపమాలను కుటుంబ ప్రార్ధనగా జపించాలని ప్రోత్సహించారు.

ఈవిధముగా, జపమాల పురాతన క్రైస్తవ సంప్రదాయాల కలయిక. మరియతల్లి పట్ల పెరుగుచున్న భక్తినుండి ఉద్భవించినది. నేడు కతోలిక ప్రార్ధనా జీవితానికి మూలస్థంభముగా నిలిచిపోయింది.

జపమాల-పునీతులు: పవిత్రతలో ఎదగడానికి, యేసు-మరియపట్ల భక్తిని పెంపొందించడానికి జపమాల పునీతుల జీవితాల్లో ఎంతో ప్రాముఖ్యమైన స్థానాన్ని కలిగి యున్నది. వారు జపమాలను ఒక శక్తివంతమైన సాధనముగా భావించారు. పునీత పాద్రే పియో [1887-1968], చెడుకు వ్యతిరేకముగా జరిగే యుద్ధములో జపమాల తన ‘ఆయుధం’ అని పేర్కొన్నాడు. పునీత కలకత్తాపురి మదర్ థెరిసా [1910-1997], శాంతి, పరివర్తన కొరకు జపమాల శక్తివంతమైన ప్రార్ధనగా పరిగణించారు. లూర్దునగరములో మరియతల్లి బెర్నదెత్తకు [1844-1879] జపమాలతో దర్శనమిచ్చి పాపుల పరివర్తన కొరకు ప్రార్ధించ వలసినదిగా ప్రోత్సహించినది.

పునీత అల్ఫోన్సస్‌ ది లిగోరిగారు, “జపమాల భక్తి ప్రపంచానికి అపరితమైన మేలు అందించింది. ఎంతోమంది పాపమునుండి విమోచింప బడ్డారు. పరిశుద్ధ జీవితం జీవింప గాడిన పడ్డారు. మంచి మరణముతో సత్కరింపబడ్డారు. జపమాలను హృదయ పూర్వకంగా మనస్సు కలిగి జపించాలి” అని చెప్పియున్నారు.

మరియతల్లి, పునీత ‘యులాలియ’తో, “ఆదరా బాదరాగా మితభక్తితో ఏబది మూడు పూసల జపమాలను జపించడంకంటే, నెమ్మదిగా భక్తితో ఏబది మూడు పూసల జపదండ జపింపవలయును” అని చెప్పడం జరిగినది.

ఆరవ పౌల్‌ పాపుగారు, “జపమాలను వల్లించడం వలన యేసుప్రభువు జీవిత పరమ రహస్యాలను ధ్యానించేటట్లు తోడ్పడుతుంది. ప్రభువుకు దగ్గరగానున్న ఆ తల్లి దృష్టితో మనం ప్రభువును గాంచగలము” అని చెప్పియున్నారు.

పునీత రెండవ జాన్ పౌల్ జగద్గురువులు, “జపమాల నాకు యిష్టమైన ప్రార్ధన. ఇది దివిని-భువిని కలిపే ప్రార్ధన. మరియతల్లితో మనలను ఏకం చేస్తుంది. క్రీస్తు చెంతకు నడిపింపులో, ఆమె మన చేయి పట్టుకొని నడిపిస్తుంది” అని చెప్పియున్నారు.

30వ సామాన్య ఆదివారము, Year B

30వ సామాన్య ఆదివారము, Year B

యిర్మీయా 31:7-9; హెబ్రీ 5:1-6; మార్కు 10: 46-52

ప్రేమగల దేవునియందు మన విశ్వాసం

మొదటి పఠనము, నిరీక్షణ, పునరుద్ధరణ, దేవుని దయయొక్క సందేశాన్ని తెలియజేయుచున్నది. యిర్మియా గ్రంథములోని “ఓదార్పు ప్రవచన” భాగములోనిది. యిస్రాయేలు ప్రజలు ప్రవాసములో ఉండగా పలుకబడిన ప్రవచనాలు. చెల్లాచెదరైన తన ప్రజలను పిలచి, వారి గాయాలను నయము చేసి వారిని రక్షణలోనికి నడిపిస్తానని దేవుడు వాగ్దానం చేయుచున్నాడు. పునర్నిర్మాణము, పునరుద్ధరణ వాగ్ధాన ప్రవచనాలు. ప్రవాసములోనున్న ప్రజలకు గొప్ప ఊరటను కలిగించే వాక్యాలు. వారి బాధలలో, కష్టాలలో దేవుడు వారిని మరువలేదని వారికి జ్ఞాపకం చేసే పలుకులు. నేటికీ ఈ ప్రవచనం మనకు వర్తిస్తుంది. పాపపు బానిసత్వములోనున్న మనకుకూడా ఊరటను కలిగించే పలుకులు. యిస్రాయేలు ప్రజలు దేవునిపట్ల వారి అవిశ్వాసము వలన ప్రవాసానికి కొనిపోబడ్డారు [586లో దక్షిణరాజ్యం (యూదా), 722లో ఉత్తరరాజ్యం (ఇశ్రాయేలు) ప్రవాసానికి లోనయ్యాయి]. అయినప్పటికినీ, “సంతసముతో పాడుడు. ప్రభువు తన ప్రజలను రక్షించెను” (31:7) అని నిరీక్షణతో కూడిన పలుకులను దేవుడు పలుకుచున్నాడు. ప్రజలు అవిశ్వాసముగా నున్నను, దేవుడు విశ్వాసపాత్రుడై యున్నాడు. ఈ వాక్యం నేడు మనకుకూడా బలమైన సందేశాన్నిస్తుంది. పాపములోనున్న మనకు, ఆధ్యాత్మిక ప్రవాసములోనున్న మనకు, దేవునినుండి దూరముగానున్న మనకు, దేవుని దయ మన చేరువలోనే నున్నదని తెలియజేయుచున్నది. యిస్రాయేలు ప్రజలవలె మనలనుకూడా దేవుడు తన దరి చేర్చుకోవాలని ఆశిస్తున్నాడను నమ్మకాన్ని కలిగిస్తుంది. పాపక్షమాపణ ఒసగే దివ్యసంస్కారాల ద్వారా దేవుని దయను ఇప్పటికే మనం పొందుచున్నామని గుర్తుచేసుకుందాం.

“గ్రుడ్డివారు, కుంటివారు, గర్భవతులు, ప్రసవించుటకు సిద్ధముగా నున్నవారు ఎల్లరు కలిసి మహా సమూహముగా తిరిగి వత్తురు” (31:8). దేవుడు కేవలం బలవంతులను, నీతిమంతులను మాత్రమే కాకుండా, బలహీనులను కూడా తిరిగి పిలుస్తాడని, నడిపిస్తాడని ప్రవచనం తెలియజేయు చున్నది: బలహీనులపట్ల, పేదవారిపట్ల, అట్టడుగున నున్నవారిపట్ల, బాధలలో నున్నవారిపట్ల దేవునికి ప్రత్యేక శ్రద్ధ కలిగి యున్నాడని చెప్పడానికి ఇదొక గొప్ప సాక్ష్యం. తమంతటతాము గమ్యానికి చేరుకోలేరు. దేవుడు వారిని నడిపిస్తాడని వాగ్దానం చేయుచున్నాడు. క్రీస్తు దేహమైన శ్రీసభయొక్క దృక్పధముకూడా ఈవిధముగా ఉండాలని ఈ ప్రవచనం పిలుపునిస్తుంది.

దేవుడు యిస్రాయేలు ప్రజలను నడిపించుకొని రాగా వారు ఏడ్పులతో, ప్రార్ధనలతో తిరిగి వత్తురు. (31:9). ఏడ్పులు - దేవుని దయకు ప్రతిస్పందనగా, గతములో చేసిన పాపాలకు దుఃఖపడుదురని సూచన. ‘తప్పిపోయినవారు’ తిరిగి దొరికినప్పుడు పొందే ఆనంద భాష్పాలుగా అర్ధంచేసుకోవచ్చు. ఇది నేటి మన పశ్చాత్తాపానికి, దేవునితో సఖ్యతను సూచిస్తుంది. వినయముతో దేవున్ని సమీపించినపుడు, ఆయన దయకొరకు వేడుకొనినప్పుడు, యిస్రాయేలు ప్రజలవలెనె ఆయన మనలను తన వైపునకు నడిపిస్తాడు. ఈ పరివర్తన కొన్నిసార్లు బాధాకరమైనను, దేవునితో సహవాస బంధములోనికి నడిపించునను సంతోషమును కలిగిస్తుంది. పాపసంకీర్తనలో పాపాల కోసం కార్చిన కన్నీరు, దేవుని దయను పొందినప్పుడు ఆనంద బాష్పాలుగా మారతాయి.

దేవుడు యిస్రాయేలు ప్రజలను తిన్నని మార్గమున నడిపించును. వారు కాలుజారి పడిపోరు. జల ప్రవాహముల వద్దకు కొనివచ్చును (31:9). సరళమైన మార్గములో, తడబడని మార్గములో, అనగా దేవుని మార్గదర్శకములో వారిని నడిపించును. జలము తాజాదనమును, జీవితాన్ని, పరిశుభ్రతను సూచిస్తుంది. జలప్రవాహం నేడు మనకు మన జ్ఞానస్నాన జలాలను జ్ఞప్తికి చేయుచున్నది. మనం పాపమునుండి శుద్ధిచేయబడి యున్నాము. తిరిగి దేవుని కుటుంబములోనికి నడిపింపబడి యున్నాము. సువార్తలో ప్రభువు చెప్పిన “జీవజలము”ను (యోహాను 4:10) ఇది గుర్తుకు చేయుచున్నది. విశ్వసించు వారికి నిత్యజీవం ఒసగును. “తిన్నని మార్గము” నైతిక, ఆధ్యాత్మిక మార్గదర్శకత్వాన్ని సూచిస్తుంది.

దేవుడు యిస్రాయేలుకు తండ్రి. ఎఫ్రాయీము తొలిచూలు బిడ్డయగును (31:9). ఇది దేవుని ఒడంబడికను గుర్తుచేస్తుంది. తన ప్రజలతో చేసుకున్న ఒడంబడిక కొనసాగును. తన ప్రజలతో దేవునికున్న అవినాభావ సంబంధాన్ని, సాన్నిహిత్యాన్ని తెలియజేయుచున్నది. దేవుడు దూరముగా ఉండువాడు కాదు. తన బిడ్డలకోసం లోతైన శ్రద్ధ కలిగే ప్రేమగల తండ్రి. దేవుడు మన తండ్రియని గుర్తుకు చేయుచున్నది. క్రీస్తుద్వారా మనం దేవుని బిడ్డలమైనాము. ఇది మన గుర్తింపునకు పునాది. ప్రేమగల తండ్రిగా, దేవుడు మనలను నడిపించును, మనకు ఒసగును, తన సహవాసములోనికి కొనివచ్చును. “ఎఫ్రాయీము తొలిచూలు బిడ్డ” యిస్రాయేలుపై దేవునికున్న ప్రత్యేక సంబంధాన్ని సూచిస్తుంది. అయితే విశ్వసించు వారందరూ ఈ దైవీక కుటుంబములోనికి చేర్చబడతారనే గొప్ప అవగాహనను మనకు కలుగ జేయుచున్నది.

యిర్మియా 31:7-9 ప్రవాసమునుండి దేవుని విడుదలకు వాగ్దానం. ఇది క్రీస్తు రక్షణ కార్యాన్ని ముదస్తుగానే సూచిస్తుంది. క్రీస్తు సమస్త మానవాళిని [నేటి సువిశేషములో గ్రుడ్డివానిని] నిత్యజీవములోనికి నడిపించును. ఈ పఠనమును ధ్యానిస్తూ ఉండగా, యిస్రాయేలు ప్రజలవలె మన పాపాల కొరకు దుఃఖపడుదాం. దేవుని దయపై నమ్మకముంచుదాం. ఆయన ఏర్పాటు చేసిన ‘తిన్నని’ మార్గమున అనుసరించుదాం.

నేటి సువిశేషములో యేసుప్రభువు యెరికో పట్టణమునుండి, తన శిష్యులతోను, జనసమూహములతోను యెరూషలేము వైపునకు వెళ్ళుచుండగా, భిక్షకుడైన బర్తిమయి అనే గ్రుడ్డివానికి దృష్టిదానము చేయుట గురించి వింటున్నాము. ‘బర్తిమయి’ అనగా ‘తిమయి కుమారుడు’ అని అర్ధం. ఈ సంఘటన బర్తిమయి విశ్వాసము, పట్టుదలను, యేసుప్రభువు యొక్క కరుణ, దైవీకశక్తిని వెల్లడి చేయుచున్నది. బర్తిమయి గ్రుడ్డివాడైనప్పటికిని, యేసు ఎవరో తన లోతైన అత:దృష్టిని ప్రదర్శించాడు. యేసు అటుగా వెళ్ళుచున్నాడని విని, “దావీదు కుమారా! యేసు ప్రభూ! నన్ను కరుణింపుము” (10:47, 48) అని కేకలు వేసాడు. అయితే, ఈ కేక భిక్షము కోసం కాదు. ఇది నజరేతు నివాసియగు యేసునందు తన విశ్వాస ప్రకటన. యేసును ‘మెస్సయ్య’గా గుర్తించాడు, అంగీకరించాడు, విశ్వసించాడు. “దావీదు కుమారా!” అనునది దీర్ఘకాలముగా ఎదురుచూస్తున్న దావీదురాజు వారసుడిగా, ‘మెస్సయ్య’యొక్క ప్రేషిత కార్యమును గుర్తేంచే బిరుదుగా చూస్తున్నాము. అతని కేకలు విన్నవారు, అతనిని ఆపాలని చూసినవారు కూడా అతని ముఖములో, స్వరములో పట్టుదలను చూసారు. అందుకే వారు “ఓరి, లెమ్ము, ధైర్యముగా నుండుము. ఆయన రమ్మనుచున్నాడు” (10:49) అని బర్తిమయిని పిలిచారు. ఇది నిజముగా యేసు తనను స్వస్థపరచగలడని తన అచంచలమైన నమ్మకానికి, విశ్వాసానికి గొప్ప నిదర్శనం. ఈ అత:దృష్టిని కలిగి యుండటములో అనేకసార్లు శిష్యులు విఫలమయ్యారు.

యేసు పిలవగానే, బర్తిమయి తన వస్త్రమును పారవేసి, వెంటనే లేచి యేసు వద్దకు వచ్చెను. “వస్త్రమును పారవేయడం” [బహుశా తనకున్న ఏకైన సంపద] తన పాత జీవితాన్ని వదిలివేయడాన్ని, భిక్షమెత్తుకునే తన స్థితిని వదిలివేయడాన్ని సూచిస్తుంది. వాటన్నింటిని వదిలిపెట్టి యేసును అనుసరించడానికి బర్తిమయి సిద్ధముగా నున్నాడని సూచిస్తుంది. యేసుప్రభువుతో కలయిక తన జీవితాన్ని సంపూర్ణముగా మార్చివేస్తుందని బర్తిమయి విశ్వసించాడు. శిష్యరికం అనేది ప్రతీఒక్కరికి అని కూడా మనకు అర్ధమగుచున్నది.

“నేను ఏమి చేయగోరుచున్నావు?” అని యేసు బర్తిమయిని అడుగగా, “బోధకుడా! నాకు చూపు దయచేయుము” అని వేడుకొన్నాడు” (10:51). “నీవు వెళ్ళుము. నీ విశ్వాసము నీకు స్వస్థత చేకూర్చినది” (10:52) అని యేసు అనిన వెంటనే బర్తిమయి దృష్టిని పొంది యేసును “త్రోవవెంట” అనుసరించాడు. స్వస్థతకు వాడిన గ్రీకు పదానికి అర్ధం “రక్షింపబడెను” అని అర్ధం. కనుక, బర్తిమయి శారీరక స్వస్థతతో పాటు ఆధ్యాత్మిక స్వస్థతను కూడా పొందియున్నాడు. “త్రోవవెంట” అనుసరించడం అనగా భౌతిక మార్గం మాత్రమేగాక, శిష్యరిక మార్గాన్ని, సిలువ మార్గాన్ని సూచిస్తుంది.

బర్తిమయి పట్టుదల: విశ్వాసమునందు బర్తిమయి పట్టుదల మనందరికి ఆదర్శం. “ఊరకుండుము” అని గద్దించినను మరింత బిగ్గరగా కేకలు పెట్టాడు. యేసును వెతకడములో ఈ పట్టుదల మన ఆధ్యాత్మిక జీవితాలకు ఆదర్శం. అనుమానం, అడ్డంకులు, భయం, ఒత్తిడుల సమయాలలో మనం ధైర్యముగా ప్రభువును పిలుస్తూనే [ప్రార్ధన] ఉండాలి.

ఆధ్యాత్మిక అంధత్వం: బర్తిమయి శారీరకముగా అంధుడైనను, చూపు ఉన్న చాలామంది కంటే స్పష్టముగా ప్రభువును చూడగలిగాడు. యేసును ‘మెస్సయ్య’గా గుర్తించాడు. బైబులులో గ్రుడ్డితనం ఆధ్యాత్మిక అంత:దృష్టి లేకపోవడానికి సూచన (యెషయ 42:18-19) కనుక, మన ఆధ్యాత్మిక అంధత్వాన్ని పరికించుకుందాం. మన అనుదిన జీవితాలలో, ఆధ్యాత్మిక కన్నులతో యేసును ఇతరులలో చూడగలుగు చున్నామా?

విశ్వాసము వలన పరివర్తన: బర్తిమయి కేవలం శారీరక స్వస్థతయేగాక, అతని విశ్వాసం అతని జీవితాన్ని పరిపూర్ణముగా మార్చివేసింది. యేసు శిష్యునిగా క్రొత్త జీవితాన్ని ప్రారంభించాడు. విశ్వాసముతో క్రీస్తును అనుసరించాలని అనుకున్నప్పుడు, పాత జీవితాన్ని విడిచి పెట్టాలని ప్రభువు మనలను కోరుచున్నాడు. దేవుని కృపను పొందుటకు, విశ్వాసం కీలకం. విశ్వాసము వలన స్వస్థత, రక్షణ లభిస్తుంది.

నేటి సువార్త మన విశ్వాసాన్ని సవాలు చేయుచున్నది. విశ్వాసముతో యేసును అనుసరిస్తున్నామా? యేసు మనలను పిలుస్తాడు అన్న నమ్మకముతో ఉన్నామా? ప్రభువునుండి మనం నిజముగా ఏమి కోరుకుంటున్నాము. యేసు మన కోరికలను తీర్చడానికి సిద్ధముగా ఉన్నాడు. కాని మనం విశ్వాసముతో, ఆయన దయపై నమ్మకముతో అడగడానికి సిద్ధముగా ఉన్నామా? ఒకసారి యేసు స్వస్థత స్పర్శను పొందుకున్న తర్వాత, మనం ఆయనను అనుసరించాలని పిలువ బడతాము. విశ్వాసం అనగా కేవలం స్వీకరించడం మాత్రమే కాదు, ఆయనతో సహవాస బంధములోనికి ప్రవేశించడం, మరియు ప్రతిరోజు ఆయనతో నడవడము.

వివాహము

వివాహము

“కావుననే నరుడు తన తల్లిదండ్రులను విడనాడి ఆలికి హత్తుకొని పోవును. వారిరువురు ఏక శరీరులగుదురు”

వివాహము దేవుడు ఏర్పాటు చేసిన ఒడంబడిక. సృష్టి ఆరంభములోనే దేవుడు వివాహమును ఒక పవిత్రమైన ఒడంబడికగా ఏర్పాటు చేసాడు. దేవుడు ఆదాము ఏవలను సృష్టించిన తరువాత (ఆది 1:26-27), ఆది 2:24లో ఇలా చదువుచున్నాము, “కావుననే నరుడు తన తల్లిదండ్రులను విడనాడి ఆలికి హత్తుకొని పోవును. వారిరువురు ఏక శరీరులగుదురు” (ఎఫెసీ 5:31; మత్త 19:5-6; మార్కు 10:7-8). జీవితకాల అనుబంధముతో ఇరువురు వ్యక్తులను (స్త్రీపురుషులు) ఐక్యముచేస్తూ దేవుడు ఏర్పాటు చేసిన గొప్ప పవిత్ర వ్యవస్థ వివాహము అని ఈ వాక్యము తెలియ జేయుచున్నది. వివాహం అంటే ‘విడనాడటం’, ‘హత్తుకొనిపోవటం’, ‘ఏకశరీరులవటం. ఇవి వివాహ ఒడంబడిక స్వభావాన్ని సూచిస్తున్నాయి. వివాహం దేవుని రూపకల్పన. ఒకరినొకరు పరిపూర్ణం చేసుకొనే భాగస్వామ్యం. కుటుంబ సంబంధాలు ముఖ్యమైనవి. అయితే, వివాహము నూతన కుటుంబాన్ని ఏర్పరస్తుంది. అనగా భార్యతో నూతన ఇంటిని, కుటుంబాన్ని ఏర్పరచు కోవడం. ఉన్న కుటుంబము కంటే ప్రాధాన్యమైనదని అర్ధం. ‘ఆకాలములో’ కుటుంబ సంబంధాలకు, ముఖ్యముగా కుమారుడు-తల్లిదండ్రుల మధ్య బంధం చాలా ప్రాముఖ్యత కలిగి యుండేది. కనుక తల్లిదండ్రులను “విడనాడటం” అనేది నూతన కుటుంబానికి ప్రతీక.

“విడనాడటం” శారీరక సంబంధాలను అధిగమించడాన్ని సూచిస్తుంది. వివాహము సామాజిక, చట్టపరమైన ఒప్పందం మాత్రమేగాక, ఒక ఒడంబడిక బంధాన్ని ఏర్పరస్తున్నది.

“హత్తుకొనిపోవటం” [అంటిపెట్టుకోవడం, ఐఖ్యమవడం], హీబ్రూ పదం ‘దబాక్” అతుక్కొని, అంటుకొని ఉండటం అనే అర్ధాలను కలిగియున్నది. ఇది భార్యాభర్తల మధ్య విడదీయరాని, నమ్మకమైన బంధాన్ని తెలియజేస్తుంది. “హత్తుకొని పోవడం” అనేది పూర్వ నిబంధనలో యావే దేవునితో ఇస్రాయేలు యొక్క సంబంధాన్ని వివరించే ఒడంబడిక బాషను ప్రతిబింబిస్తున్నది. దేవుడు తన ప్రజలతో విడదీయరాని ఒడంబడికను చేసినట్లుగానే, వివాహం అనేది ఒక ఒడంబడికగా చేయబడుచున్నది. వివాహములో ప్రేమ, విశ్వసనీయత బంధముతో ఒకరితో నొకరు కట్టుబడి యుంటారు. “హత్తుకొని పోవడం” అనేది ఇరువురి మధ్యన లోతైన భావోద్వేగ మరియు శారీరక సాన్నిహిత్యాన్ని తెలియ జేయుచున్నది.

“ఏకశరీరులవటం” బైబులులో వివాహానికి సంబంధించి అత్యంత ప్రాముఖ్యమైన వచనం. ఇది భార్యాభర్తల మధ్యన శారీరక సంబంధాన్ని సూచిస్తుంది. శారీరకముగా ఒకటవుతారు. ఇది సంతానోత్పత్తితో ముడిపడి యుంటుంది. “ఏకశరీరులవటం” లోతైన ఆధ్యాత్మిక మరియు భావోద్వేగ బంధాన్ని కూడా సూచిస్తుంది. వివాహం కేవలం శారీరక కలయిక మాత్రమే కాదు. ఇది జీవితాల సంపూర్ణ కలయిక. “ఏకశరీరులవటం” స్త్రీపురుషుల సమానత్వమును, పరిపూరకతను ధృవీకరిస్తుంది. “ఏకశరీరులు” అనునది వివాహములోని ఐఖ్యత, సాన్నిహిత్యం, భాగస్వామ్యమును నొక్కిచెబుతుంది. వ్యక్తులు భిన్నముగా ఉన్నప్పటికినీ ఒకటిగా ఐఖ్యమవుతారు. “ఏకశరీరులవటం” వివాహముయొక్క శాశ్వత బంధాన్ని అనగా ‘అవిచ్చిన్నత’ స్వభావమును ధృవీకరిస్తుంది. వివాహం అనేది విడదీయరాని జీవితకాల బంధం. కనుక, మానవ సంబంధాలకు వివాహము పునాది అని ఆది 2:24 నొక్కి చెబుతుంది.

వివాహము యొక్క ముఖ్య ఉద్దేశములు ఏమిటంటే, ఒకటి, సాహచర్యం: “నరుడు ఒంటరిగా జీవించుట మంచిది కాదు” (ఆది 2:18) అని స్వయముగా యావే దేవుడే పలికియున్నాడు. అందుకే ఆదాముకు తోడుగా, సహచరినిగా ఉండుటకు ఏవను సృష్టించాడు. రెండు, సంతానోత్పత్తి: ఆదాము, ఏవలకు ఇవ్వబడిన తొలి ఆజ్ఞలలో ఇది ఒకటి, “సంతానోత్పత్తి చేయుడు” (ఆది 1:28). కుటుంబ నిర్మాణం, మానవజాతి కొనసాగింపు యొక్క ప్రాముఖ్యతను ఇది నొక్కిచెబుతుంది (సత్యోపదేశం 1652). మూడు, పరస్పర ప్రేమ, సహకారం: వివాహము బంధం అనేది ప్రేమపూరితమైన బంధము. ఈ ప్రేమ త్యాగపూరిత మైనది. ఒకరినొకరు అర్ధంచేసుకోవడం, సహకారం అందించుకోవడం, ఒకరికొకరు మద్దతు నిచ్చుకోవడం ప్రధానం. పరస్పరం ప్రేమించుకోవాలి, గౌరవించుకోవాలి (ఎఫెసీ 5:25-33).

వివాహము జీవితకాల బంధము. “దేవుడు జత పరచిన జంటను మానవుడు వేరుపరప రాదు” (మార్కు 10:9) అని యేసు వివాహములోనున్న శాశ్వత అనుబంధాన్ని నొక్కి చెప్పాడు. బైబులులో కొన్ని పరిస్థితులలో విడాకులు అనుమంతిచ బడినప్పటికినీ (మత్త 19:8), దేవుని ఉద్దేశము అది కానేకాదు. ఆరంభమునుండి ఇలా లేదు. మలాకీ 2:16లో ఇలా చదువుచున్నాము, ఇస్రాయేలు దేవుడైన ప్రభువు ఇట్లనుచున్నాడు: “నేను విడాకులను అసహ్యించు కొందును” (చదువుము మత్త 19:3-9).

వివాహము బాధ్యత కలిగిన బంధము. భార్యాభర్తలిరువురు పరిపూరకరమైన బాధ్యతలను కలిగి యుంటారు. ఈ బాధ్యతలు పరస్పర సమర్పణను, త్యాగపూరిత ప్రేమను నొక్కిచెబుతున్నాయి. భర్తయొక్క బాధ్యతలను ఎఫెసీ 5:25-28లో చూడవచ్చు: “క్రీస్తు శ్రీసభను ఎట్లు ప్రేమించి దాని కొరకై తన ప్రాణములు అర్పించెనో, అట్లే భర్తలు భార్యలను ప్రేమించాలి.” లోతైన త్యాగపూరిత ప్రేమ, నిస్వార్ధము, విశ్వసనీయత ముఖ్యాంశాలు. భార్యయొక్క బాధ్యతలను ఎఫెసీ 5:22-24లో చూడవచ్చు: “ప్రభువునకు విధేయులైనట్లే, మీ భర్తలకును విధేయులై యుండుడు. శ్రీసభ క్రీస్తునకు విధేయత చూపునట్లే భార్యలు కూడా తమ భర్తలకు సంపూర్ణ విధేయత చూపవలయును.” ఈ బాధ్యతలు ఒకరు ఎక్కువ ఒకరు తక్కువ అని చూపించడానికి ఎంతమాత్రము కాదు, కాని వివాహ బంధములో పరస్పర గౌరవము, సేవ ఎంతో ప్రాముఖ్యమని తెలియజేయు చున్నది.

వివాహము పవిత్రమైన బంధము. వివాహ బంధములో విశ్వసనీయత చాలా విలువైనది. వ్యభిచారం, అనైతిక జీవితం తీవ్రముగా ఖండించ బడినది. “వ్యభించరింపరాదు” (నిర్గమ 20:14). “వివాహము అందరి చేతను గౌరవింప బడవలెను. వివాహ బంధము నిష్కల్మషమైనదిగా ఉండవలెను. ఏలయన, అవినీతి పరులును, వ్యభిచారులును, దేవుని తీర్పునకు గురియగుదురు” (హెబ్రీ 13:4). వివాహ బంధము స్వచ్చముగా, పవిత్రముగా ఉండాలని బైబులు బోధిస్తున్నది.

వివాహము దివ్యసంస్కారము. క్రీస్తుచే స్థాపించబడిన అంత:ర్గత కృపానుగ్రహ చర్య. వివాహ దివ్యసంస్కారం దంపతుల బంధాన్ని బలోపేతం చేస్తుంది. పవిత్రతలో ఎదగడానికి తోడ్పడుతుంది. తల్లిదండ్రులుగా వారి బాధ్యతలకోసం వారిని సిద్ధం చేస్తుంది.

వివాహ సంబంధమునుగూర్చి కొరింతీయులు అడిగిన ప్రశ్నలకు, పౌలు మొదటి లేఖ 7:1-16లో ఇచ్చిన సమాధానాలను పరిశీలించుదాం: లైంగిక అనైతిక జీవితాన్ని నివారించడానికి ప్రతీ వ్యక్తికి స్వంత జీవిత భాగస్వామి ఉండాలి. ఇది చట్టపరమైన, పవిత్రమైన పిలుపు (1-2). వివాహ బంధములో పరస్పర సమర్పణ ప్రాముఖ్యం. వివాహము ఒక ఒడంబడిక. వివాహములో జీవిత భాగస్వాములు ఒకరికొకరు స్వేచ్చగా ఇచ్చిపుచ్చుకుంటారు (సత్యోపదేశం 1643). ఒకరిపై ఒకరికిగల అధికారం, ఆధిపత్యమునుగాక పరస్పర ప్రేమ, గౌరవం, సంబంధాన్ని సూచిస్తుంది (3-4). ఆధ్యాత్మిక ప్రయోజనాల కొరకుతప్ప, ఇరువురు అంగీకారముతో తప్ప, శారీరక సాన్నిహిత్యాన్ని నిలిపివేయరాదు. తాత్కాలిక సంయమనం ఆధ్యాత్మిక జీవితాన్ని బలపరచడానికై యుండాలి (5). బ్రహ్మచర్యము వ్యక్తిగత పిలుపు, ఉత్తమం అని పౌలు గుర్తించాడు, కాని ఆ వరమును అందరు కలిగియుండలేదు. కనుక, బ్రహ్మచర్యము, వైవాహిక జీవితము రెండూ దేవుని పిలుపు, బహుమానాలే (6-7). బ్రహ్మచర్యము దైవరాజ్యాన్ని, వైవాహిక జీవితము శ్రీసభతో క్రీస్తు ఐఖ్యతను ప్రతిబింబిస్తున్నాయి (సత్యోపదేశం 1617, 1620). అవివాహితులు, విధవలు ఒంటరిగా యుండుట ఉత్తమము. తననుతాను దేవునికి సంపూర్ణ సమర్పణ చేసుకోవడములో బ్రహ్మచర్యము ప్రయోజనకరము. అయినప్పటికినీ, మానవ బలహీనతల దృష్ట్యా, వ్యామోహము వలన, వ్యధ చెందుట కంటె వివాహమాడుట మేలు (8-9). అవివాహితులకైనను, వివాహితులకైనను పవిత్రత అవసరం. “వివాహితులు దాంపత్య జీవిత లైంగిక విశుద్ధతను, ఇతరులు సంయమనముతో పవిత్రముగా జీవించాలి” (సత్యోపదేశం 2349). వివాహము అవిచ్చిన్నమైనది. యేసు బోధనను (మత్త 19:6) పౌలు పునరుద్ఘాటించాడు (10-11). వివాహము రద్దుచేయలేనటు వంటిది. జీవితకాల ఒప్పందం (సత్యోపదేశం 1640). జీవిత భాగస్వామి జీవించియుండగా పునర్వివాహం చేసికోరాదు. పౌలు మిశ్రమ వివాహాల గురించి ఇలా చెబుతున్నాడు. అవిశ్వాసి అయిన జీవిత భాగస్వామి వివాహ బంధాన్ని కొనసాగించడానికి ఇష్టపడితే, విశ్వాసి విడాకులు తీసుకొనరాదు (12-13). మిశ్రమ వివాహాలలో [కతోలిక వ్యక్తిని, జ్ఞానస్నానం పొందిన కతోలికుడు కాని వ్యక్తికి మధ్య వివాహం] ఎన్నో సవాళ్లు ఉంటాయని శ్రీసభ గుర్తుచేస్తూ ఉంటుంది, అయితే, వాటి చెల్లుబాటును సమర్ధిస్తూ ఉంటుంది. విశ్వాసి అయిన జీవిత భాగస్వామి తన విశ్వాసానికి సాక్ష్యమిచ్చేలా ప్రోత్సహిస్తూ ఉంటుంది (సత్యోపదేశం 1633-1637). విశ్వాసియగు భాగస్వామి పరిశుద్ధతను ఆపాదిస్తారు. ఇది వివాహ దివ్యసంస్కారములో నుండి ప్రవహించే కృపయని శ్రీసభ విశ్వాసం. అవిశ్వాసులకు పవిత్రీకరణ సాధనముగా ఉంటుంది (14). అవిశ్వాసియగు జీవిత భాగస్వామి విడిచిపెట్ట దలచిన, విశ్వాసి కట్టుబడి యుండనక్కర లేదు. విశ్వాసి ప్రశాంతముగా జీవించుటకు, అలాగే భాగస్వామియొక్క మారుమనస్సు కొరకు ఆశించాలని శ్రీసభ ప్రోత్సహిస్తున్నది (15-16).

(1). వివాహము దేవుని నమ్మకమైన ప్రేమను ప్రతిబింబించే పవిత్రమైన ఒడంబడిక. దంపతులకు, కుటుంబ సభ్యులకు దేవుని కృపా సాధానము. (2). బ్రహ్మచర్యం విలువైనది. దేవునిపై అసాధారణమైన భక్తికి గొప్ప మార్గం. శ్రీసభలో బ్రహ్మచర్యము, వివాహము రెండూ దైవ పిలుపే. (3). పరస్పర సమర్పణ. వివాహము క్రీస్తు-శ్రీసభ సంబంధాన్ని ప్రతిబింబిస్తుంది. (4). అవిచ్చిన్నత. వివాహము విడదీయరానిది. జీవితకాల కలయిక. విడాకులు దేవుని ఉద్దేశానికి, ప్రణాళికకు విరుద్ధం. (5). వైవాహిక జీవితములో సువార్త ప్రచారం. అవిశ్వాస భాగస్వామిని విశ్వాసమువైపు నడిపించే అవకాశం యున్నది.

నేడు వివాహ జీవితములో ఎన్నో సవాళ్లు. సామాజిక, ఆర్ధిక, చట్టపరమైన మార్పుల కారణముగా అనేక ఆధునిక సవాళ్ళను ఎదుర్కుంటున్నది. ఇది క్రైస్తవ సంఘాలను కూడా ఎంతగానో ప్రభావితం చేస్తుంది. నేటి ప్రధాన సమస్యలు – విడాకులు, భార్యాభర్తలమధ్య, తల్లిదండ్రులు-పిల్లలమధ్య సమన్వయలోపం, వరకట్న వేధింపులు, ఆర్ధిక ఒత్తిళ్ళు, గృహహింస, వివాహేతర సంబంధాలు, పని ఒత్తిళ్ళు, సంప్రదాయ కుటుంబాలు క్షీణించడం..మొ.వి. ఈలాంటి సమయములో మనం [శ్రీసభ నాయకులు, గురువులు, పెద్దలు,] ఆధ్యాత్మిక, ఆచరణాత్మక మద్దతును ఇవ్వగలగాలి. వివాహ జీవిత విలువల గురించి తెలియజేయాలి. వివాహానికి జంటలను సిద్ధం చేయడానికి ముందు కౌన్సిలింగ్ నిర్వహిస్తూ ఉంటుంది శ్రీసభ. వాటిలో తప్పక పాల్గొనేలా ప్రోత్సహించాలి. ప్రేమ, పరస్పర గౌరవం, త్యాగం, నిబద్ధత మొదలగు బైబులు ఆధారిత విలువల గురించి వివరిస్తారు. విబేధాలను ఎలా పరిష్కరించుకోవాలో, ఆర్ధిక వ్యవహారాలను ఎలా నిర్వహించాలో, బలమైన ఆధ్యాత్మిక పునాదిని ఎలా ఏర్పరచుకోవాలో అన్న అంశాలను విశదపరుస్తూ, మార్గదర్శకాన్ని చేస్తూ ఉంటారు. వివాహానంతరం కూడా కౌన్సిలింగ్ విసృతముగా అందుబాటులో ఉన్నాయి. భార్యభర్తలిద్దరు కుటుంబ శ్రేయస్సు కొరకు సమానముగా దోహదపడే భాగస్వామ్యముగా క్రైస్తవ వివాహం రూపొందించ బడినదని గుర్తించాలి.

మత్తయి 3:1-12 – యోహాను బోధ

మత్తయి 3:1-12 – యోహాను బోధ

బప్తిస్త యోహాను పరిచర్య, పశ్చాత్తాపానికి పిలుపులో, యేసు రాకడకు మార్గాన్ని సంసిద్ధం చేయడములో అతని పాత్రను తెలియ జేస్తుంది. ఈ భాగమునందు, పశ్చాత్తాపం, జ్ఞానస్నానం, మెస్సయ్య రాకకు సంబంధించిన వేదాంతపరమైన మరియు ఆధ్యాత్మికపరమైన ప్రాముఖ్యతను చూడవచ్చు. యెషయ 40:3లోని ప్రవచనం నెరవేరుస్తూ, యోహాను “ప్రభువుకు మార్గము సిద్ధముచేయ” వచ్చెను. యోహాను పాత నిబంధన ప్రవక్తలలో చివరివానిగా మరియు క్రీస్తునందు నూతన నిబంధనతో, పాత నిబంధనకు వారధిగా పరిగణింప బడినాడు. యేసు ఆరంభించబోవు ‘పరలోక రాజ్యము’యొక్క రాకడ కోసం, పశ్చాత్తాపము, సంసిద్ధత కొరకు ప్రజలను పిలవడం యోహాను లక్ష్యము.

యోహాను జీవితము, జీవనశైలి (3:4) ప్రవక్త ఏలియాతో పోల్చబడుచున్నది. మెస్సయ్య రాకమునుపే ఏలియా ప్రవక్త వస్తాడని మలాకీ 4:5లో ప్రవచనాన్ని చదువుచున్నాము. యోహాను జీవితము అతని సాధారణమైన సరళ జీవితాన్ని, పవిత్ర పరిచర్యను సూచిస్తుంది.

యోహాను బోధ ప్రధాన సందేశం, పశ్చాత్తాపమునకు పిలుపు, “పరలోక రాజ్యము సమీపించినది. మీరు హృదయ పరివర్తనము చెందుడు” (3:2). దేవునితో సహవాస సంబంధములోనికి ప్రవేశించాలంటే, హృదయపరివర్తనము తప్పక అవసరము. పాపమునుండి దూరముగా ఉండటమే కాకుండా, దేవునివైపు, ఆయన చిత్తమువైపు మరలడము. ఈ పిలుపు యేసు రాకను ముందుగానే ఎరుక పరచుచున్నది. యేసు సందేశము కూడా ఇదే పిలుపుతో ప్రారంభమైనది, “హృదయ పరివర్తనము చెందుడు. పరలోక రాజ్యము సమీపించి యున్నది” (మత్త 4:17). యోహాను జ్ఞానస్నానం శుద్దీకరణకు, లేదా ప్రక్షాళనకు సూచన. కాని యేసు పరిశుద్ధాత్మతో తీసుకొని రాబోయే శక్తివంతమైన జ్ఞానస్నానమును సూచిస్తున్నది.

జ్ఞానస్నానము, పాపముల ఒప్పుకోలు: యెరూషలేము, యూదయా అంతటనుండి ప్రజలు తమతమ పాపములను ఒప్పుకొనుచు, యోర్దాను నదిలో జ్ఞానస్నానము పొందుచుండిరి (3:5-6). కతోలిక శ్రీసభలోనున్న జ్ఞానస్నాన దివ్యసంస్కారాన్ని సూచిస్తుంది. జ్ఞానస్నానము ఆదిపాపమును తొలగించి, క్రీస్తు శరీరములో ఐఖ్యము చేయును. యోహాను బప్తిస్మము పశ్చాత్తాపానికి సూచన. యేసుక్రీస్తు స్థాపించిన దివ్యసంస్కారమైన క్రైస్తవ జ్ఞానస్నానము, పాపమునుండి విముక్తులను చేసి, దేవుని వరమగు పవిత్రాత్మయొక్క అనుగ్రహాన్ని ఒసగి నూతన జీవితాన్ని ఒసగుచున్నది (మత్త 3:11; యోహాను 3:5; అ.కా. 2:38).

పరిసయ్యులకు, సద్దూకయ్యులకు యోహాను హెచ్చరిక: “ఓ విష సర్పసంతానమా!” (3:7) అని వారిని తీవ్రముగా మందలిస్తున్నాడు. వారు ఆధ్యాత్మిక మత నాయకులు. వారు పశ్చాత్తాపము, హృదయ పరివర్తనముపై గాక, వారసత్వము మరియు బాహ్యపరమైన మాతాచారాలపై ఆధారపడుచున్నందున వారిని విమర్శించాడు. అబ్రహాము వారసులుగా గుర్తింపు పొందినంత మాత్రమున, వారి రక్షణకు అది సరిపోదని వారిని హెచ్చరించాడు. పశ్చాత్తాపానికి సూచనగా ‘మంచి పనులు’ చేయాలి (3:8). దేవుని చిత్తాన్ని జీవించడానికి, పశ్చాత్తాపము ఎంతో అవసరము.

యోహాను సందేశముయొక్క ఆవశ్యకత: “గొడ్డలి సిద్ధముగా నున్నది” (3:10). దేవుని తీర్పు ఆసన్నమైనదని, పశ్చాత్తాపమునకు చాలా తక్కువ సమయమున్నదని సూచిస్తుంది. “మంచి పండ్ల నీయని వృక్షము నరకబడి అగ్నిలో పారవేయ బడును” (3:10). పశ్చాత్తాప పిలుపునకు ప్రతిస్పందించని వారి విధిని సూచిస్తుంది. “అగ్ని” తీర్పునకు మరియు శుద్ధీకరణకు సూచనగా నున్నది. తీర్పునకు ముందే పశ్చాత్తాపమునకు పిలుపులో దేవుని దయ ప్రతిబింబిస్తున్నది.

పవిత్రాత్మతోను, అగ్నితోను బప్తిస్మము (3:11): యోహాను బప్తిస్మముకన్న, యేసు బప్తిస్మము మరింత శక్తివంతమైనది. ఇది పెంతకోస్తున పవిత్రాత్మ రాకడకు సూచనగా అర్ధం చేసుకోబడుచున్నది (అ.కా. 2). పవిత్రాత్మ రాకడ శిష్యులను, శ్రీసభ పరిచర్యను బలోపేతం చేసినది. “అగ్నితో” బప్తిస్మము అనేది పవిత్రాత్మ యొక్క శుద్ధీకరణ మరియు పరివర్తన కార్యముగా అర్ధం చేసుకొనవచ్చు. బైబులులో “అగ్ని” తరుచుగా శుద్ధీకరణ మరియు దేవుని సన్నిధికి సూచనగా నున్నది (ఉదా. నిర్గమ 3:2; మలాకీ 3:2-3). యేసు బప్తిస్మము దేవుని దయ యొక్క సంపూర్ణతను తెస్తున్నది. పాపము నుండి విముక్తిని చేస్తుంది. ఆత్మను శుద్దీకరిస్తుంది.

తీర్పు, చేట (3:12): “తూర్పార బట్టుటకు యేసు చేతియందు చేట సిద్ధముగా నున్నది. గోధుమ ధాన్యపు గింజలను గిడ్డంగులయందు భద్రపరచి, పొట్టును ఆరని అగ్నిలో వేసి కాల్చివేయును” (3:12). ఇది అంతిమ తీర్పును సూచిస్తుంది. నీతిమంతులకు ప్రతిఫలం లభిస్తుంది. దుష్టులు ఖండింప బడతారు. విశ్వాసము, మంచి కార్యాలను బట్టి తీర్పు ఉంటుంది. “గోధుమలు” దేవుని కృపకు ప్రతిస్పందించి మంచి ఫలాలను ఫలించే వారిని సూచిస్తాయి. “పొట్టు” పశ్చాత్తాపం కోసం దేవుని పిలుపును తిరస్కరించిన వారిని సూచిస్తుంది.

ఆధ్యాత్మిక సందేశం: (1). రక్షణకు పశ్చాత్తాపం తప్పనిసరి. యోహాను సందేశానికి, యేసు పరిచర్యకు ప్రధానం పశ్చాత్తాపానికి పిలుపు. మనం క్రమం తప్పకుండా ఆత్మపరిశీలన చేసుకొని, పాపములను ఒప్పుకోవాలి. దేవుని చిత్తానుగుణముగా జీవిస్తూ దేవుని దయను పొందుదాం. (2). బప్తిస్మము దేవుని కృపకు మార్గము. బప్తిస్మమువలన దేవుని పరిశుద్ధాత్మను స్వీకరించి, శ్రీసభలో సభ్యులముగా చేర్చబడుచున్నాము. (3). పశ్చాత్తాపము మంచి ఫలాలను ఇస్తుంది. పశ్చాత్తాపము అనగా కేవలం పాపాలకు చింతించడం మాత్రమేగాక, మంచి పనులు, దాతృత్వం, హృదయ పరివర్తన కలిగిన జీవితాన్ని జీవించడం. (4). క్రీస్తు రాకడకు సిద్ధపడాలి. అంతిమ దినమున క్రీస్తు రాకడకై ఎదురు చూస్తూ జీవించాలి. 

మత్తయి 2:16-18 – శిశుహత్య

 మత్తయి 2:16-18 – శిశుహత్య

బాల యేసును చంపే క్రమములో బేత్లెహేము నందును, పరిసరములందున్న రెండేండ్లను, అంతకంటే తక్కువ ప్రాయముగల మగ శిశువులందరు, పవిత్రమైన చిన్నారి బిడ్డలను ఘోరాతి ఘోరముగా చంపమని హేరోదు రాజు ఆజ్ఞాపించాడు. ఇదొక విషాద సంఘటన. హేరోదు రాజుచేత చంపబడిన ఈ చిన్నారులు క్రీస్తు వేదసాక్షులుగా శ్రీసభ పరిగణిస్తుంది. వారు చేసిన త్యాగం, వారికి తెలియక పోయిననూ, వారు యేసుక్రీస్తు కొరకు మరణించారు. డిశంబరు 28న వారిని తల్లి శ్రీసభ స్మరించుకుంటూ ఉన్నది. వేదసాక్షులుగా వారిని గౌరవిస్తూ ఉన్నది. వారి శ్రమలు, బాధలు, క్రీస్తు రక్షణలో పాల్గొనడముగా పరిగణింప బడుతుంది. తరువాత క్రీస్తు మానవాళి కొరకు శ్రమలను పొంది మరణించారు.

2:17-18, యిర్మియా ప్రవక్త పలికిన ప్రవచనం నేరవేరినట్లుగా ప్రస్తావించబడినది (యిర్మియా 31:15). రాహేలు, యాకోబు భార్య, ఇశ్రాయేలు ప్రజలకు తల్లిగా, వారు బానిసత్వము లోనికి కొనిపోబడి నపుడు ఆమె విలపించినది. మత్తయి సువార్తలో బేత్లెహేములోని తల్లులు తమ పిల్లల పట్ల దు:ఖిస్తున్నప్పుడు ఈ ప్రవచనం వర్తింప జేయబడినది. పాత నిబంధన ప్రవచనాలను నెరవేరుస్తూ, యేసు జననానికి సంబంధించిన సంఘటనలు దేవుని ప్రణాళికలో భాగమని అర్ధమగుచున్నది.

చిన్నారుల ఊచకోత, లోకములోనున్న చెడును బట్టబయలు చేస్తుంది. ముఖ్యముగా, గర్వం, భయం, అధికార దుర్వినియోగము యొక్క విధ్వంసకర పరిణామాలను తెలియ జేస్తుంది. యేసు జనన వార్త విని హేరోదు కలత చెందడం, బెదిరింపులకు గురైనప్పుడు, హింసను ఆశ్రయించే మానవ ధోరణి వెల్లడిస్తుంది. అహం, భూలోక శక్తి, అన్యాయాలకు దారితీస్తుంది.

బాలయేసు సాన్నిధ్యమే ప్రపంచ అవినీతి అధికారులను వణికించినది. లోకముననున్న అవినీతి, అన్యాయ, అక్రమ, హింస, అణచివేత మొదలగు దుష్ట శక్తులకు యేసు సువార్త పరిచర్య సవాలుగా ఉండబోతుందని స్పష్టముగా అర్ధమగుచున్నది.

చిన్నారి బిడ్డల మరణం దు:ఖాన్ని కలిగిస్తుంది. ఇది లోకమున అమాయకుల బాధలను ప్రతిబింబిస్తున్నది. నేడు మనం అలాంటి అమాయక బిడ్డలను కాపాడాలి. అన్యాయానికి వ్యతిరేకముగా మనం ఉద్యమించాలి.

అయితే, ఈ లోకములో చెడు తాత్కాలికముగా గెలిచినట్లు అనిపించినప్పటికినీ, అంతిమముగా మంచిదే విజయం. దేవుని ప్రణాళిక ఎన్నటికీ విఫలం కాదు. బాధలలో దేవుని సహాయం ఉంటుంది. బాధలలో దేవుని ఓదార్పు తప్పక ఉంటుంది.

ఆధ్యాత్మిక సందేశం: (1). మానవ జీవితం యొక్క గౌరవాన్ని కాపాడాలి. అందరి జీవితాలు ముఖ్యముగా అత్యంత దుర్భల జీవితాలు కూడా పవిత్రమైనవే అని గుర్తించాలి. (2). దేవుని ప్రణాళికయందు నమ్మకం ఉంచాలి. అర్ధములేని హింసలు, బాధలలోకూడా విశ్వాసులు దేవుని రక్షణ ప్రణాళికపై నమ్మకముంచాలి. (3). ఇతరులతో సంఘీభావం కలిగి జీవించాలి. బాధలు, కష్టాలు అనుభవిస్తున్న వారితో సంఘీభావం కలిగి జీవించుదాం. న్యాయం, శాంతి కోసం కృషి చేద్దాం.

మత్తయి 2:1-12 – జ్ఞానులు – బాలయేసు సందర్శనము

 మత్తయి 2:1-12 – జ్ఞానులు – బాలయేసు సందర్శనము

యేసు దావీదు కుమారుడు. ఆయన యూద వంశములో జన్మించిన రాజు. ఆయన నిజమైన రాజు. రాజులకు రాజు, ప్రభువులకు ప్రభువు. యూదయా సీమయందలి బెత్లేహేమునందు యేసు జన్మించాడు. తూర్పు దిక్కునుండి వచ్చిన జ్ఞానులు యూదేతరులు. యేసు రాజ్యాధికారం ఇశ్రాయేలుకు మాత్రమేగాక, అన్ని దేశాలకు సంబంధించినదని సూచిస్తుంది. ప్రభువు సేవకుని గూర్చిన రెండవ గీతములో, “నేను నిన్ను జాతులకు జ్యోతిగా నియమింతును” (యెషయ 49:6) అన్న ప్రవచనాన్ని నెరవేరుస్తూ, యేసు పుట్టుక విశ్వవ్యాప్తముగా ప్రాముఖ్యమైనదని అర్ధమగుచున్నది. విశ్వమంతయు, క్రీస్తు రాజ్యాధికారమును గుర్తించులాగున జ్ఞానుల సందర్శన మనకు తెలియ జేయుచున్నది.

తూర్పు దిక్కున నక్షత్రమును చూచి జ్ఞానులు యేసును ఆరాధింప వచ్చితిరి. నక్షత్రము దైవీక మార్గదర్శకముగా చూస్తున్నాము. వారు విశ్వాసముతో నక్షత్రాన్ని అనుసరించారు. గమ్యం తెలియకపోయినా, దేవుని ప్రణాళికలో విశ్వాసము, విశ్వాసంయొక్క ప్రాముఖ్యతను ఇది సూచిస్తుంది. హేరోదురాజు, భూసంబంధమైన శక్తి, భయం, అధికారమును కాపాడుకోవాలనే కోరికకు ప్రతీక. యేసు జనన వార్త విని “కలత చెందాడు”, కలవర పడ్డాడు. తన రాజ్యాధికారానికి ముప్పుగా భావించాడు. దీనికి విరుద్ధముగా, జ్ఞానులు వినయముతో రాజుగా జన్మించిన యేసును గౌరవించి ఆరాధింప వచ్చారు. వినయశీలురు దేవుని చిత్తాన్ని అంగీకరిస్తారు. ప్రాపంచిక శక్తి, అహంకారమును అంటిపెట్టుకొని యున్నవారు దేవుని చిత్తాన్ని వ్యతిరేకిస్తారు.

జ్ఞానులు తెచ్చిన బహుమతులు, అర్ధవంతమైన బహుమతులు. ‘బంగారం’ యేసు రాజుల రాజు అని సూచిస్తుంది. ‘సాంబ్రాణి’ యేసు దైవత్వాన్ని సూచిస్తుంది. ఎందుకన, ఆరాధనలో సాంబ్రాణి [ధూపం] ఉపయోగిస్తారు. ‘పరిమళ ద్రవ్యములు’ మానవాళి రక్షణ కొరకు యేసు మరణాన్ని సూచిస్తుంది. భూస్థాపనలో పరిమళ ద్రవ్యములను ఉపయోగిస్తారు. భవిష్యత్తులో యేసు శ్రమలను, లోక పాప పరిహార్ధముగా మరణించబోయే రక్షకునిగా ఆయన పాత్రను సూచిస్తుంది.

“హేరోదు చెంతకు మరలి పోరాదని స్వప్నమున దేవుడు వారిని హెచ్చరింపగా వారు మరొక మార్గమున తమ దేశమునకు తిరిగిపోయిరి”. దైవీక రక్షణకు ప్రతీక. మానవ బెదిరింపులు, దుష్టపథకాలు పన్నినప్పుడు, దేవుని సహాయం ఎల్లప్పుడూ ఉంటుందని అర్ధమగుచున్నది. రక్షణ ప్రణాళికను ఎవరూ అడ్డుకొనలేరు. అది కొనసాగుతూనే ఉంటుంది.

జ్ఞానులద్వారా, అన్యులకు దేవుడు బయలు పరచు [ఎరుక పరచుట] సంఘటనను “యేసు సాక్షాత్కార మహోత్సవము”గా కొనియాడుతూ ఉంటాము. యేసును మెస్సయ్యగా, రాజుగా కొనియాడటం. ఈ సంఘటన యేసును మెస్సయ్యగా, రాజుగా బహిరంగముగా అంగీకరించిన ప్రధమ సంఘటనలలో ఒకటి.

ఆధ్యాత్మిక సందేశం: (1). క్రీస్తును నిష్కపట హృదయాలతో వెదకాలి. జ్ఞానుల ప్రయాణం, నరుని ఆత్మ సత్యమును, అర్ధమును అన్వేషించుటను సూచిస్తుంది. ఎన్ని ఇబ్బందులు, అడ్డంకులు ఉన్నప్పటికినీ, విశ్వాసులు, హృదయపూర్వకముగా, విశ్వాసముతో, అంకితభావముతో యేసును వెదకాలి. (2). దేవుని పిలుపుకు ప్రతిస్పందించాలి. నక్షత్రమనే దైవీక చిహ్నానికి జ్ఞానులు స్పందించినట్లుగా, మన జీవితములో కూడా, ప్రార్ధన, వాక్కు, ఇతర దైవీక మార్గదర్శకాల ద్వారా దేవుని సాన్నిధ్యముగల సంకేతాలకు ప్రతిస్పందించాలి. (3). యేసు ముందు సాష్టాంగపడి వినయపూర్వకముగా ఆరాధించాలి. ‘సాష్టాంగపడటం’ వినయమునకు, గౌరవమునకు సూచన. నిజమైన గొప్పతనం దేవున్ని ఆరాధించడములో ఉంటుంది తప్ప, భూసంబంధమైన శక్తిని, హోదాను వెదకుటలో ఉండదు.

మరణాన్ని ఎలా అర్ధం చేసుకుందాం?

 మరణాన్ని ఎలా అర్ధం చేసుకుందాం?

మరణము–బైబులు: జీవితం దైవానుగ్రహం. ‘ఆత్మ’ తన ఉనికిని కొనసాగించే నూతన జీవితమునకు మార్పుయే మరణము. కనుక, మరణం అంతిమం కాదు. పాపము వలన మరణం లోకమునకు ప్రవేశించినది. ఆదాము ఏవలు దేవున్ని అవిధేయించిన కారణమున, నరుని ఏదెను తోటనుండి వెళ్ళగొట్టెను (ఆది 3:23). తద్వారా, మరణం నరుని జీవితములోనికి ప్రవేశించినది (3:19). నూతన నిబంధనములో పౌలు “పాపము యొక్క వేతనము మరణము” (రోమీ 6:23) అని ఇదే విషయాన్ని పున:ప్రస్తావించాడు. మరణం ఆదిపాపానికి శిక్షయని, అయితే మానవాళిపట్ల దేవుని దయగల ప్రణాళికలో భాగమే అని పునీత అగుస్తీను వర్ణించాడు. మరణం అనగా శరీరమునుండి ఆత్మ వేరుచేయబడుట. “నరుని దేహము ఏ మట్టినుండి వచ్చినదో ఆ మట్టిలోనికి తిరిగి పోవును. అతని ప్రాణము మొదట దానిని దయచేసిన దేవుని చేరుకొనును” (ఉపదేశకుడు 12:7). అయితే, మరణించిన వారి పునరుత్థానముపై నిరీక్షణను కూడా బైబులు నొక్కివక్కానిస్తుంది. యేసు పునరుత్థానం క్రైస్తవ విశ్వాసమునకు పునాది, ప్రధానం. మరణానికి అంతము లేదనే ఆశను మనకు కలిగిస్తుంది. “నేనే పునరుత్థానమును, జీవమును. నన్ను విశ్వసించువాడు, మరణించినను జీవించును. జీవము ఉండగా నన్ను విశ్వసించు ప్రతివాడు ఎన్నటికిని మరణింపడు” (యోహాను 11:25-26) అని యేసు ప్రకటించాడు. పౌలు కూడా మరణాన్ని జయించడం గురించి చెప్పాడు, “మృత్యువు నాశనం చేయబడినది. ఓ మృత్యువా! నీ విజయము ఎక్కడ? ఓ మృత్యువా! బాధ కలిగింపగల నీ ముల్లు ఎక్కడ?” (1 కొరి 15:54-55). క్రీస్తుద్వారా మరణముపై ఈ విజయం క్రైస్తవ విశ్వాసానికి ప్రధానం.

మరణము–కతోలిక విశ్వాసం: మరణం భూలోక జీవితమునుండి శాశ్వతజీవితానికి మార్గము. శరీరమునుండి ఆత్మ నిష్క్రమిస్తుంది, కాని వ్యక్తిగత ఉనికికి అది ముగింపు కాదు. ఆత్మ జీవిస్తూనే ఉంటుంది. అది శాశ్వతములోనికి ప్రవేశిస్తుంది. మరణం తరువాత, ప్రతీ ఆత్మ ప్రత్యేక/వ్యక్తిగత తీర్పును ఎదుర్కుంటుంది. “ప్రతి వ్యక్తి ఒక్కసారే మరణించి తదుపరి దేవునిచే తీర్పు పొందవలెను” (హెబ్రీ 9:27). విశ్వాసము, నైతిక జీవిత ఆధారముగా, ఆత్మ పరలోకములోనికిగాని, ఉత్థరించు స్థలములోనికిగాని, నరకములోనికిగాని ప్రవేశిస్తుంది. పరలోకము అనగా [వెంటనే లేదా ఉత్థరించు స్థలముద్వారా] దైవకృపలో నున్నవారు, నీతిమంతులు. ఉత్థరించు స్థలము అనగా రక్షింపబడిన వారు, కాని ఇంకా శుద్ధీకరణ అవసరమైనవారు. నరకము అనగా పశ్చాత్తాపం లేకుండా ఘోర పాపములో మరణించి తద్వారా దైవకృపను తిరస్కరించినవారు. అంతిమ కాలమున, సకల ఆత్మలు సాధారణ తీర్పును పొందును. పునరుత్థానములో ఆత్మలు వారి శరీరములతో ఐఖ్యమగును. దేవుని న్యాయము సంపూర్ణముగా బయలు పరచ బడును (పునీత జస్టిన్, వేదసాక్షి).

మరణము-వేదసాక్షి: శ్రీసభ వేదసాక్షులను అనగా విశ్వాసము కొరకు తమ ప్రాణాలను అర్పించినవారిని ఎంతగానో గౌరవిస్తూ ఉంటుంది. శాశ్వత జీవితమునకు, క్రీస్తుతో ఐఖ్యము, సహవాస జీవితానికి ప్రత్యక్ష మార్గము. వీరు ఎలాంటి శుద్ధీకరణ లేకుండానే నేరుగా పరలోకానికి కొనిపోబడతారు. పునీత అతియోకు ఇగ్నేషియస్ గారు ఇలా ప్రార్ధించారు, “నేను దేవుని గోధుమను. క్రూరమృగాల దంతాలచేత నేను నలిపివేయబడినప్పుడు, నేను క్రీస్తుయొక్క స్వచ్చమైన రొట్టెను కనుగొనగలను” (రోమీయులకు లేఖ, 4వ అధ్యాయం).

నిత్యజీవితము: మరణం అంతిమం కాదని కతోలిక విశ్వాసం. దేవుని కృపలో మరణించేవారు పరలోకములో ఆయనతో నిత్య జీవితాన్ని ఆనందిస్తారు. ఇది దేవునితో పరిపూర్ణమైన సహవాస జీవితము. “దేవుడు ప్రతీ కన్నీటిని తుడిచి వేయును...ఇక మృత్యువు ఏ మాత్రము ఉండబోదు” (దర్శన 21:4) అని దర్శన గ్రంధములో చూస్తున్నాము.

మరణం-క్రీస్తు మరణములో పాల్గొనడము: కతోలిక విశ్వాసం ప్రకారం, క్రీస్తు మరణ-పునరుత్థానముల వలన మరణం రూపాంతరము చెందినది. క్రైస్తవులు జ్ఞానస్నానములో క్రీస్తు మరణ-ఉత్థానములో ఐఖ్యమగుచున్నారు. “మనము అందరము క్రీస్తు యేసు నందు జ్ఞానస్నానము పొందినపుడు ఆయన మరణము నందు జ్ఞానస్నానము పొందితిమి. కనుక మన జ్ఞానస్నానము వలన మనము ఆయనతో సమాధి చేయబడి ఆయన మరణమున పాలుపంచుకొంటిమి. ఆయన మరణములో మనము ఆయనతో ఏకమై యుండినచో, ఆయన పునరుత్థానములో కూడ మనము తప్పక ఆయనతో ఏకమై యుందుము” (రోమీ 6:3-5). అనగా మరణము వలన కలుగు దు:ఖములో నున్నప్పటికిని, మరణము పాస్క పరమ రహస్యములో పాల్గొంటుంది. కనుక, మరణము అర్ధరహితమైనది కాదు. మరణము నిరీక్షణతో నిండియున్నది. ఎందుకన, క్రీస్తు మనందరి కోసం నిత్యజీవపు ద్వారాలను తెరచాడు. “చనిపోయిన వారిని పోగుట్టుకున్న వారివలె దు:ఖపడకూడదు. ఎందుకన, మరణించి ఉత్థానమైన క్రీస్తునందు వారు లేపబడుదురు అని విశ్వసిస్తున్నాము” (పు. జెరుసలెం సిరిల్, సంక్షేప బోధనలు IV 23).

మరణము-దివ్యసంస్కారాలు: కతోలికులు అవస్థ అభ్యంగనమను దివ్యసంస్కారాన్ని విశ్వసిస్తారు. తీవ్రమైన అనారోగ్యము లేదా మరణావస్థలో నున్నవారికి ఈ దివ్యసంస్కారం ఇవ్వబడుతుంది. దైవకృప, ఆధ్యాత్మిక స్వస్థత, కొన్నిసార్లు శారీరక స్వస్థతను చేకూరుస్తూ వారిని ఆత్మీయముగా బలపరుస్తుంది. మరణావస్థలో నున్నవారిని [చివరి] దివ్యసత్ప్రసాదమును (వియాటికుం) స్వీకరించమని శ్రీసభ ప్రోత్సహిస్తుంది. ఇది నిత్యజీవిత ప్రయాణానికి ఆధ్యాత్మిక పోషణగా ఒసగబడుచున్న పవిత్ర దివ్యసత్ప్రసాదము.

పునీతుల బాంధవ్యము-మరణించిన వారి కొరకు ప్రార్ధనలు: పునీతుల బాంధవ్యముద్వారా జీవించుచున్నవారికి, మరణించిన వారికి మధ్యన లోతైన బంధమున్నదని కతోలిక విశ్వాసం. మృతుల కొరకు ప్రార్ధించే సంప్రదాయాన్ని శ్రీసభ పాటిస్తుంది. మరణించిన ఆత్మలకోసం, ముఖ్యముగా ఉత్థరించు స్థలములోనున్నవారి శుద్ధీకరణ కొరకు ప్రార్ధించమని భూలోకములో జీవించుచున్న విశ్వాసులను ప్రోత్సహిస్తుంది. ఈ విశ్వాసం 2 మక్క 12:45న చూడవచ్చు, “చనిపోయిన వారికి పాప విముక్తి కలుగునని యెంచి వారి కొరకు పాపపరిహారబలి అర్పింపజేసెను”. “క్రీస్తు శరీరరక్తముల బాంధవ్యములో శ్రీసభ మరణించిన వారికొరకు ప్రార్ధిస్తూ ఉంటుంది” (పు. అగుస్తీను, ప్రసంగం 172, 2). “ఒక వ్యక్తి శరీరమునుండి నిష్క్రమించిన తరువాత, ఆ వ్యక్తి పేర అర్పించబడే ప్రార్ధనలు, పుణ్యకార్యాలు, దానధర్మాల ద్వారా సహాయం అందించ బడుచున్నది” (పు. నిస్సా గ్రెగోరి, మరణించిన వారిపై ప్రసంగం)

మంచి మరణము కొరకు సిద్ధపడుట: ఆధ్యాత్మిక సంసిద్ధత ఎంతో అవసరము. సుగుణాలతో కూడిన జీవితాన్ని జీవించాలి. విశ్వాసము, పశ్చాత్తాపము కలిగి జీవించాలి. మంచి మరణము అనగా దేవునితో సఖ్యపడి, దేవుని కృపలో మరణించడం. మరణ తీర్పులో మనతో వచ్చేవి మన సద్గుణాలు, మన మంచి పనులు మాత్రమే! “ఈ లోకాన్ని విడచినప్పుడు, మనం ఈ లోకములో వదిలేసిన వాటిపైగాక, మనతో తీసుకొని వెళ్ళే సద్గుణాలు, పుణ్యకార్యాలను బట్టి తీర్పు ఉంటుంది” (పు. జాన్ క్రిసోస్తం, మత్తయి సువార్తపై ప్రసంగం 34).

సారాంశం: పాపము యొక్క ఫలితం మరణము అయితే, క్రీస్తుద్వారా మరణము జయించ బడినది. మరణం అనేది శాశ్వత జీవితానికి మార్పు. ఆత్మలు తీర్పునకులోనై, పరలోకము, ఉత్థరించు స్థలము, నరకములోనికి ప్రవేశిస్తాయి. శరీరము యొక్క పునరుత్థానం, దేవునితో శాశ్వత జీవిత సహవాసం కతోలిక విశ్వాసములో ప్రధానం.

పసిబిడ్డలు - పరలోక రాజ్యము (మత్తయి 18:1-4)

పసిబిడ్డలు - పరలోక రాజ్యము (మత్తయి 18:1-4)

శిష్యులు యేసు వద్దకు వచ్చి, “పరలోక రాజ్యమున అందరి కంటె గొప్పవాడు ఎవడు?” అని ప్రశ్నించారు. యేసు కాలములో, రబ్బయిలు, వారి అనుచరుల మధ్యన హోదా, గొప్పతనం గురించిన చర్చలు సాధారణం. యూద సంస్కృతిలో, గొప్పతనం లేదా హోదా తరుచుగా, సామాజిక స్థితి, మతపరమైన జ్ఞానం, చట్టానికి కట్టుబడి యుండటం వంటిపై ఆధారపడి ఉంటుంది. ఒకానొక సమయములో, శిష్యులు ఎప్పుడుకూడా భూలోకములో, మరియు పరలోకములో వారి హోదా, అధికారము, ఉన్నత స్థానము గురించి ఆలోచించారు, ఆందోళన చెందారు. జెబదాయి కుమారుల తల్లి, తన కుమారులతో (యోహాను, యాకోబు) యేసు వద్దకు వచ్చి, “నీ రాజ్యములో నా ఇద్దరు కుమారులలో ఒకడు నీ కుడివైపున, ఒకడు నీ యెడమ వైపున కూర్చుండ సెలవిమ్ము” అని మనవి చేయడం. “తక్కిన పదగురు శిష్యులు దీనిని వినినప్పుడు ఆ ఇద్దరు సోదరులపై కోపపడిరి” (మత్త 20:20-28; మార్కు 10:35-45). “తమలో గొప్పవాడెవ్వడు అని వాదించు కొనిరి” (మార్కు 9:33-37). కదరాత్రి భోజన సమయములో కూడా “తమలో ఎవరు గొప్పవాడు అను వివాదము శిష్యులలో తల ఎత్తెను” (లూకా 22:24).

దేవుని దృష్టిలో నిజమైన ‘గొప్పతనం’ ఏమిటో వారు గ్రహించలేక పోయారు! ‘గొప్పతనం’ గురించి ఈ లోకం తీరులో ఆలోచించారు. యేసు జీవించిన కాలం, సమాజములో, చిన్న బిడ్డలకు సామాజిక హోదాగాని, ప్రాముఖ్యతగాని ఉండేది కాదు. ఒక బాలుని తన యొద్దకు పిలిచి వారి మధ్యన నిలపడం, యేసు చిన్న బిడ్డల గొప్పతనాన్ని సవాలు చేస్తున్నాడు! ‘వినయం’ లేదా ‘వినమ్రత’ అనే సుగుణము యొక్క ప్రాముఖ్యతను నొక్కిచెప్పుచున్నాడు. పరలోకములో ప్రవేశించాలంటే, ‘పరివర్తన’ చెంది చిన్న బిడ్డలవలె రూపొందాలని తెలియ జేశారు. చిన్న బిడ్డలవలె రూపొందడం అనగా హృదయ పరివర్తన చెందడం. బిడ్డలవలె అమాయకత్వం, వినయం, దేవునిపై ఆధారపడే సుగుణాలను కలిగి యుండటం.

సందేశం: ఆధ్యాత్మిక జీవితములో, దేవునితో సహవాస సంబంధ ప్రయాణములో వినయము, నమ్మకము, సరళమైన జీవితము ముఖ్యమని యేసు బోధిస్తున్నాడు. మొదటిగా, వినయం చాలా కీలకం. దేవుని రాజ్యములో ‘గొప్పతనం’ అనగా హోదా, జ్ఞానం, శక్తి కావు. ‘రక్షణ’ను హోదా, జ్ఞానం, శక్తిద్వారా పొందలేము. వినయము కలిగి జీవించడం. ‘చిన్న బిడ్డలవలె’ మన స్వశక్తిపైగాక, దేవునిపై ఆధారపడి జీవించడం. ‘గొప్పతనం అనగా నిస్వార్ధము, సేవ, నిగర్వము అని యేసు పునర్నిర్వచించాడు. “అందరిలో చివరివాడై, అందరకు సేవకుడిగా ఉండవలయును” (మార్కు 9:35). పరలోకములో ప్రవేశించాలంటే, ‘పరివర్తన’ తప్పనిసరి. ‘చిన్న బిడ్డలవలె రూపొందిననే తప్ప’ అనగా పరలోక రాజ్యమున ప్రవేశించాలంటే ఈ ‘పరివర్తన’ ఐచ్చికం (ఆప్షనల్) కాదు, కాని తప్పనిసరి అని అర్ధమగుచున్నది. ఇది మన జీవితాలను, దేవునిముందు సరళత, చిత్తశుద్ధి కలిగి యుండునట్లు చేస్తుంది. గర్వాన్ని, అహంకారాన్ని వీడి దేవునిపై ఆధారపడటం, వినయం కలిగి జీవించడం. దేవుని రాజ్యములో ‘గొప్పతనం’ అధికారము చెలాయించడం కాదు. గొప్పవాడు చిన్నవాని వలెను, నాయకుడు సేవకుని వలెను ఉండవలయును” (లూకా 22:25-26). మనం కూడా ‘గొప్పతనం’ అనేది హోదా, అధికారం, స్థానం కాదు. వినయం, నిస్వార్ధం, సేవ అని గుర్తించుదాం!

“వినయం” ఇతర సద్గుణాలకు పునాది. కనుక, ఈ సద్గుణం లేని హృదయములో, కపటం తప్ప ఏ యితర సద్గుణం ఉండదు” (పునీత అగుస్తీను). ‘పరివర్తన’ అనగా అధికారం, హోదాలపై గల ఆశలను వదులుకొని, దేవునిపై సంపూర్ణ నమ్మకము కలిగి, ఆయనపై ఆధారపడి జీవించడం. వినయం నిజమైన గొప్పతనానికి ఉన్నతమైన మార్గం.

‘పరివర్తన’ (18:3) ముఖ్యమైన మార్పును లేదా టర్నింగ్ పాయింటును సూచిస్తుంది. ‘పరివర్తన’ అనగా పాపమును, సాతానును వీడి, దేవుని వైపునకు మరలడం. పశ్చాత్తాపం, విశ్వాసం, మార్పు కలిగి యుండాలి. పూర్వ నిబంధనములో, ‘పరివర్తన’ హీబ్రూ భాషలో “శువ్”, పశ్చాత్తాపాన్ని, వెనకకు తిరిగి రావడాన్ని సూచిస్తుంది. దారి తప్పిన వారు తిరిగి దేవుని చెంతకు రావడం. ఇదే విషయం ప్రవక్తల బోధనలలో కూడా కనిపిస్తుంది (యోవేలు 2:12-13; హోషేయ 6:1). ‘పరివర్తన’ అనగా హృదయ పరివర్తన అని యెహెజ్కెలు 36:26లో చూడవచ్చు. ఇది అంత:ర్గత పునరుద్ధరణ. నూతన నిబంధనములో, ‘పరివర్తన’ అనగా ఆధ్యాత్మిక పునర్జన్మ అని నొక్కి చెప్పాడు. యోహాను 3:3 – “నూతనముగా జన్మించిననే తప్ప దేవుని రాజ్యమును చూడజాలరు”. దీని అర్ధం యోహాను 3:5లో – “నీటివలన, ఆత్మ వలన జన్మించడం”. క్రీస్తును అంగీకరించడం ప్రాధమిక పరివర్తన. అ.కా. 2:38 – “మీరు హృదయ పరివర్తన చెంది మీ పాప పరిహారమునకై యేసుక్రీస్తు నామమున బప్తిస్మము పొందవలయును.” పశ్చాత్తాపం, పాపమును వీడటం, యేసుక్రీస్తునందు విశ్వాసం పరివర్తనలో ప్రధానం. పరివర్తనకు, హృదయమార్పునకు, బిడ్డలవలె రూపొందడానికి చక్కటి ఉదాహరణ సౌలు పౌలుగా మారడం (పౌలు పరివర్తన). అలాగే, తప్పిపోయిన కుమారుడు (లూకా 15:11-32), త్రోవ తప్పిన గొర్రె (లూకా 15:1-7).

‘పరివర్తన’ అనగా క్రీస్తులో కొత్త జీవితము, నూతన సృష్టి (2 కొరి 5:17). పరివర్తన అనగా క్రీస్తులో నూతన గుర్తింపు. పాపపు జీవితాన్ని విడిచిపెట్టడం. ‘పరివర్తన’ అంటే కేవలం అంత:ర్గతమే కాదు. అంత:ర్గత మార్పు, మన జీవితములో, మన మాటలలో, చేతలలో, మన ఆలోచనలలో, వైఖరిలో ప్రతిబింబించాలి. ఎఫెసీ 4:22-32లో “మోసకరమగు దుష్టవాంచలచే భ్రష్టమైన పూర్వజీవితపు పాతస్వభావమును మార్చుకొనుడు. మీ మనస్తత్వమును నూత్నీకరించుకొనుడు. సత్యమైన నీతిని, పరిశుద్ధతను కలిగి దేవుని పోలికగా సృజింపబడిన క్రొత్త స్వభావమును ధరింపుడు. అసత్యములు పలుకరాదు. కోపము పాపములోనికి లాగుకొనిపోకుండా చూచుకొనుడు. దొంగతనము మానివేయాలి. అక్కరలోనున్న వారికి సహాయం చేయ మంచి పనులు చేయుచు కష్టపడవలెను. దుర్భాషలు రానీయ కూడదు. వైరము, మోహము, క్రోధము అను వానిని త్యజింపుడు. అరపులుగాని, అవమానములుగాని ఉండరాదు. ఏవిధమైన ద్వేష భావము ఉండరాదు. పరస్పరము దయను, మృదుత్వమును ప్రదర్శింపుడు. ఒకరిని ఒకరు క్షమింపుడు.”

‘పరివర్తన’ ఒకసారి జరిగేది కాదు. ఇది నిత్యమూ కొనసాగే ప్రక్రియ. ప్రారంభమైన పరివర్తన, ఆధ్యాత్మిక పరిపక్వతలో ఎదుగుదల కొనసాగుతుంది.

‘పరలోక రాజ్యము’ ప్రాపంచిక విలువలకు వ్యతిరేకమైనది. మన వైఖరిని ఆత్మపరిశీలన చేసుకుందాం! వినమ్రత, ప్రేమ, సేవా భావముతో జీవిస్తున్నామా?

అస్సీసిపుర ఫ్రాన్సిస్ పంచగాయాలు - 800 సం.ల వార్షికోత్సవము

అస్సీసిపుర ఫ్రాన్సిస్ పంచగాయాలు - 800 సం.ల వార్షికోత్సవము

గురుశ్రీ ప్రవీణ్ గోపు, కపూచిన్

రెక్టర్, వియాన్ని కాలేజి, జానంపేట (ఏలూరు)

అక్టోబరు 4న, విశ్వశ్రీసభ పునీత అస్సీసిపుర ఫ్రాన్సిస్ వారి మహోత్సవాన్ని ఘనముగా కొనియాడుతూ ఉంటుంది. సెప్టెంబరు 17న ఫ్రాన్సిస్ వారి పంచగాయాల పండుగను కొనియాడుతుంది. ఈ పండుగను 5వ పౌలు జగద్గురువులు ఆమోదించారు. అయితే, 2024 ప్రత్యేకత ఏమిటంటే, ఫ్రాన్సిస్ పంచగాయాలు పొంది 800 సం.లు (17.09.1224-17.09.2024) పూర్తియైన సందర్భముగా, శ్రీసభ, ముఖ్యముగా, ఫ్రాన్సిస్కన్ సహోదరీ, సహోదరులు వార్షికోత్సవాన్ని కొనియాడుచున్నారు. 3 అక్టోబర్‌ 1226లో ఫ్రాన్సిస్ స్వర్గస్తులైనారు. ఈ సందర్భముగా, జనరల్ మినిస్టర్ బ్రదర్ ఎలియాస్, “నేను మీకొక సంతోషకర, నూతన అద్భుతాన్ని ప్రకటిస్తున్నాను. దైవకుమారుడైన క్రీస్తులో తప్ప ఆరంభమునుండి వినబడని సూచన. అతని మరణానికి కొంతకాలం ముందుగా, మన సోదరుడు, తండ్రియునైన ఫ్రాన్సిస్ తన శరీరములో పంచగాయాలను పొంది, సిలువ వేయబడిన క్రీస్తును పోలినట్లుగా కనిపించారు” అని ఫ్రాన్సిస్ మరణ వార్తను ప్రకటిస్తూ లేఖను విడుదల చేసాడు. అయితే, ఫ్రాన్సిస్ పంచగాయాలను మరణావస్థలో పొందినవి కావు. తన మరణానికి రెండు సంవత్సరాలకు ముందుగా, 17 సెప్టెంబరు 1224న క్రీస్తు పవిత్ర పంచగాయాలను పొందియున్నాడు. క్రైస్తవ చరిత్రలోనే ఇదొక మరుపురాని మైలురాయి. ఇదొక ఆధ్యాత్మిక అనుభవం. క్రీస్తు శ్రమలతో పునీతుని లోతైన ఐఖ్యతకు అద్భుత చిహ్నం. అతని పవిత్రతకు, అంకితభావానికి గొప్ప సూచన. దైవచిత్తానికి సంపూర్ణముగా తలొగ్గడం. క్రీస్తు ప్రేమపట్ల అమితాసక్తి కలిగియుండటం. సిలువలో కొట్టబడిన క్రీస్తుపట్ల, ఆయన శ్రమలపట్లనున్న ఫ్రాన్సిస్ భక్తికి ఇది పరాకాష్ట! పేదరికము, వినయము, దాతృత్వము పట్ల ఫ్రాన్సిస్ నిబద్ధతకు ఇదొక అద్భుత సాక్ష్యము.

 ఇటలీ దేశములోని ‘లవర్నా’ పర్వతమునకు ఫ్రాన్సిస్‌, మరో ఇరువురు సహోదరులతో వెళ్ళాడు. వారిలో బ్రదర్ లియో ఒకరు. ఆగష్టు 15 మరియ మోక్షారోపణ పండుగ తరువాత, ఫ్రాన్సిస్ ‘లవర్నా’ పర్వతమునకు వెళ్లి అక్కడ 29 ఆగష్టు అతిదూతయగు పునీత మిఖయేలు పండుగ వరకు ఉపవాస ప్రార్ధనలో గడపడం ఆనవాయితీ!

1224వ సం.లో, ‘లవర్నా’ ‘పర్వత శిఖరముపై, ఫ్రాన్సిస్ ఏకాంతముగా, తీవ్రమైన ఆధ్యాత్మిక చింతనతో ఉపవాస ప్రార్ధనలు చేయు సమయములో, ఆరు మండుతున్న రెక్కలతోగల సెరాఫీము దేవదూత స్వర్గమునుండి దిగిరాగా, రెక్కల మధ్యన, సిలువపై సిలువవేయబడిన క్రీస్తును ఫ్రాన్సిస్ గాంచాడు. ఆ దృశ్యములో, క్రీస్తు దయగల చూపు ఫ్రాన్సిసును సంతోషముతో నింపగా, యేసు సిలువ వేయబడటం అతనిని దు:ఖముతో నింపినది. ఇది క్రైస్తవ ప్రేమ పారడాక్స్’ను వ్యక్తపరుస్తుంది. అలా సిలువ వేయబడిన క్రీస్తు దర్శనములో మమేకమై యుండగా, అకస్మాత్తుగా తన శరీరముపై క్రీస్తు పంచగాయాలు పొందియున్నాడు’. ‘క్రీస్తు దర్శనాన్ని చూసి ఫ్రాన్సిస్ సంతసించాడు. అతని ఆత్మ వేదనతో కూడిన ఆనందాన్ని అనుభవించింది. గతములో ఎన్నడూ వినని, ఆశ్చర్యకరమైన, అద్భుతమైన క్రీస్తు పవిత్ర పంచగాయలతో అలంకరించబడిన నూతన వ్యక్తిగా ఫ్రాన్సిస్ ‘లవర్నా’ పర్వతము దిగివచ్చాడు’ అని థామస్ సెలానొ (1229) మరియు పునీత బొనవెంతుర (ఫ్రాన్సిస్ జీవిత చరిత్ర, 13వ శతాబ్దం మధ్యకాలం) వివరించారు. సెరాఫీము దేవదూతల గురించి యెషయ 6:2-3లో చదువుతాం. “మండుతున్న రెక్కలు” క్రీస్తు ఫ్రాన్సిసుకు తెలియబరచిన ప్రజ్వరిల్లే దైవప్రేమను సూచిస్తుంది. అందుకే, “ఫ్రాన్సిస్ హృదయం ఉత్సాహముతో ప్రజ్వరిల్లినది. అతని శరీరం సిలువ వేయబడిన క్రీస్తు రూపాన్ని కలిగి యున్నది మరియు దైవీక ముద్రతో సీలు చేయబడినది” (అల్బాన్ బట్లర్, “పునేత అస్సీసిపుర ఫ్రాన్సిస్ జీవితము”).

ఫ్రాన్సిస్‌ తన చేతులు, కాళ్ళు, ప్రక్కటెముకలో గాయాలను పొందినట్లుగా స్పష్టముగా వర్ణించారు. ఈ పంచగాయాలు రెండు సంవత్సరాల పాటు, అనగా తన మరణము వరకు ముద్రించబడి యున్నాయి. తాను పొందిన పంచగాయాలను వీలైనంత వరకు ఎవరి కంటబడకుండా గుప్తముగా యుంచేవాడు. ఇది అతని వినయాన్ని, ఆయన జీవించిన పేదరికాన్ని తెలియజేయు చున్నది. ఒక హతసాక్షి మరణాన్ని పొందకున్నాను, ఈవిధముగానైనా క్రీస్తు శ్రమలలో పాల్గొన్నందుకు ఫ్రాన్సిస్ సంతోషపడ్డాడు. పంచగాయాలు భౌతికమైన సంకేతాలు మాత్రమేగాక, లోతైన ఆధ్యాత్మిక సంకేతాలు. ఫ్రాన్సిస్ క్రీస్తు శ్రమలతో పోల్చుకొనుటను, క్రీస్తు వినయమును, త్యాగమును అవి ప్రతిబింబిస్తున్నాయి. ఈ దైవదర్శనం కేవలం ఆధ్యాత్మిక అనుభవం మాత్రమే గాక, ఫ్రాన్సిసుకు క్రీస్తు ప్రేమాభిమానాలతో, సంకల్పముతోనున్న ఐఖ్యతకు, మమేకతకు గొప్ప నిదర్శనం!

గ్రీకు భాషలో, “స్తిగ్మాట” (Stigmata) అన్న పదానికి ‘సిలువ వేయబడిన క్రీస్తు గాయాలను పోలియుండే శరీరముపై పొందు గుర్తులు’ అని అర్ధం. ‘పంచగాయాల’ గురించి బైబులులో వివరించబడనప్పటికినీ, క్రీస్తు బాధలలో భాగస్థులమవడం అనే భావన నూతన నిబంధనలోని ఫిలిప్పీ 3:10; గలతీ 2:20లో చూడవచ్చు. “నా శరీరముపై నేను యేసు యొక్క ముద్రలను ధరించియున్నాను” (గలతీ 6:17) అని పునీత పౌలుగారు తన లేఖలో వ్రాసారు. క్రైస్తవ చరిత్రలో రికార్డ్ చేయబడిన, పంచగాయాలను పొందిన ప్రధమ వ్యక్తి, పునీత అస్సీసిపుర ఫ్రాన్సిస్ గారే! పౌలుగారు చెప్పినట్లుగా, ఫ్రాన్సిస్ పంచగాయాలు క్రీస్తు శ్రమలతో నొకటిగా గావింప బడ్డాయి. గలతీ 2:20, “ఇక జీవించునది నేను కాదు. క్రీస్తే నాయందు జీవించుచున్నాడు”. ఫ్రాన్సిస్ పంచగాయాలు, తాను క్రీస్తుకు సంపూర్ణముగా చెందినవాడని తెలియజేయు చున్నాయి. అందుకే ఫ్రాన్సిస్ “అపర క్రీస్తుగా’, “మరో క్రీస్తుగా” పిలువ బడుచున్నాడు.

‘క్రీస్తు శ్రమల, మరణ గాయాలు, మానవాళిపై దైవప్రేమకు చిహ్నాలు. క్రీస్తు పంచగాయాలను కొంతమంది క్రైస్తవ విశ్వాసులు [పునీతులు] పొందడం, మనపై, మన రక్షణకోసమై, క్రీస్తు ప్రేమతో తన శరీరములో అనుభవించిన బాధను గుర్తుచేస్తుంది’.

పంచగాయాలపట్ల కొంత సందేహం, ప్రశ్నలు ఉండటం సాధారణమే! చరిత్రలో పంచగాయాల గురించి వివిధరకాలైన వివరణలను ఇచ్చారు. ఎన్నో సందేహాల నివృత్తి తర్వాతనే, విశ్వవ్యాప్తముగా ఆమోదించ బడినవి. ఏదేమైనప్పటికినీ, ఫ్రాన్సిస్ విషయములో, సందేహాలతో సంబంధము లేకుండా, అతని ఆధ్యాత్మిక ప్రయాణానికి, క్రీస్తుతో ఐఖ్యతకు గొప్ప నిదర్శనము, సాక్షిగా నిలిచింది.

‘ఫ్రాన్సిస్ పంచగాయాల అష్టశతాబ్ది వేడుకల’ను కొనియాడు వేళ, ఫ్రాన్సిస్ జీవితం, ఆధ్యాత్మికత మరియు బోధనల గురించి తెలుసుకుందాం, ధ్యానిద్దాం! క్రీస్తు ప్రక్కనుండి ప్రవహించు ప్రేమ బలముతో, క్షమాపణ, స్వస్థత, సంతోషం, సౌభాతృత్వంతో జీవించుదాం. కేవలం సిలువచెంత మాత్రమే సువార్తను పూర్తిగా అర్ధంచేసుకోగలము. ఒక్క మాటలో చెప్పాలంటే, ఫ్రాన్సిస్ పంచగాయాలు ప్రేమలోనున్న శక్తికి నిదర్శనం. కనుక ద్వేషముతోనున్న లోకం ప్రేమతో నింపబడాలి.

ఫ్రాన్సిస్ సువార్త వెలుగులో జీవించిన గొప్ప పునీతుడు. ఆయన జీవించిన ‘పేదరికం’ ఎవరూ జీవించి యుండరు. పేదవారిపట్ల ప్రేమ, సేవాభావముతో జీవించాడు. ఎప్పుడైతే పేదవారిని ప్రేమించగలనో, అప్పుడే దేవున్ని పరిపూర్ణంగా ప్రేమించగలనని నమ్మాడు. ప్రేమ, కరుణగల దేవుని మంచితనమును అలవర్చుకున్నాడు. పవిత్రాత్మచేత ప్రేరేపింప బడినాడు. ధాతృత్వమును జీవితాంతం ఆచరణలో పెట్టిన గొప్ప వ్యక్తి. తప్పుచేసిన తన సహోదరులను సరిచేయుటకు ఎన్నడు వెనకాడలేదు. “ఇప్పటి వరకు మనం ఏమి చేయలేదు, దేవున్ని సేవించడం ఇకనైనా ఆరంభిద్దాం” అని తన మరణావస్థలో తోటి సహోదరులతో పలికిన గొప్ప పునీతుడు. దేవుని సృష్టిపట్ల, ముఖ్యంగా మూగజీవులపట్ల సోదరభావాన్ని వ్యక్తపరచిన చిరస్మరణీయుడు.

ఇటలీ దేశంలోని అస్సీసి పట్టణంలో క్రీ.శ.1182లో జన్మించారు. తండ్రి పీటర్‌ బెర్నార్డ్‌, తల్లి పీకా. తండ్రి బట్టల వ్యాపారి. ఫ్రాన్సిస్‌ చలాకీగా, కలుపుగోలు తనముతో వ్యాపారంలో తండ్రికి సహాయం చేసేవాడు. కాని, విందు, వినోదాలకు ఖర్చుచేసేవాడు. యుక్తవయస్సులో గొప్ప యోధుడవ్వాలని కళలు కన్నాడు. యుద్ధాలలో పాల్గొన్నాడు. పెరూజియన్‌లతో జరిగిన యుద్ధంలో ఖైదీగా పట్టుబడ్డాడు. చెరనుండి విడుదల అయిన కొద్దిరోజులకే తీవ్రజబ్బున పడ్డాడు. కోలుకున్నాక, ఆపూలియా వెళ్ళు త్రోవలో ప్రభువు స్వరాన్ని విన్నాడు: “ఫ్రాన్సిస్‌, ఎక్కడికి వెళ్ళుచున్నావు? నీవు ఎవరిని సేవించగలవు? యజమానుడినా, సేవకుడినా?” ‘యజమానుడిని’ అని ఫ్రాన్సిస్‌ సమాధానం. “నీవు యాజమానుడినిగాక, సేవకుడిని సేవిస్తున్నావు” అని ఆస్వరం పలికింది. అప్పుడు ఫ్రాన్సిస్‌, ‘అయితే, నన్నేమి చేయమంటారు?’ అని ప్రశ్నించాడు. “నీవు తిరిగి అస్సీసికి వెళ్ళు. నీవు ఏమి చేయాలో అక్కడ తెలుసుకుంటావు” అని ఆ స్వరం పలికింది. ఫ్రాన్సిస్‌ తిరిగి అస్సీసికి వచ్చాడు. అప్పటినుండి ఫ్రాన్సిస్‌ సువార్త ధ్యానం మొదలుపెట్టాడు. ధనాన్ని పేదలకు దానం చేసాడు. రోము నగరములోని పునీత పేతురు సమాధిని సందర్శించి తననుతాను దేవునికి అంకితం చేసుకున్నాడు. పేదలకు, రోగులకు, ముఖ్యంగా కుష్ఠరోగులకు సేవలు చేసాడు.

ఫ్రాన్సిస్‌ దైవచిత్తాన్ని అన్వేషించడంలో పొందిన ఆనందం వర్ణణాతీతం. యుక్తవయస్సులో, చిలిపిగా, విచ్చలవిడిగా జీవించినప్పటికిని, మార్పు, మారుమనస్సు అతని జీవితాన్ని ఆవహించాయి. ఏకాంత ప్రదేశాల్లో దేవుని వాక్యం, ప్రేమపై ధ్యానించాడు, ప్రార్ధించాడు. ‘దమియాను’ దేవాలయంలో సిలువపై వ్రేలాడు క్రీస్తు ఫ్రాన్సిస్‌ హృదిని, మదిని తొలిచింది. ఫ్రాన్సిస్‌ దైవపిలుపును అర్ధం చేసుకున్నది ఆ సిలువనుండియే! అర్ధం చేసుకున్నది వెంటనే ఆచరణలో పెట్టాడు. ఇలా దైవచిత్తాన్ని అన్వేషించాడు.

తన జీవితాన్ని చూసి కొందమంది ఆయన సహోదరులుగా, అనుచరులుగా చేరారు. 1209లో 3వ ఇన్నోసెంట్‌ పోపుగారు ఈ చిన్న సమూహమును దీవించి, ఫ్రాన్సిస్‌ను డీకన్‌గా అభిషేకించి, ఆత్మల రక్షణార్ధం, ప్రాయశ్చిత్తాన్ని బోధించేందుకు, భిక్షమెత్తుకొని దైవసేవ చేయుటకు అనుమతినిచ్చారు. 1219 నాటికే ఫ్రాన్సిస్‌ సోదర బృందం ఐదువేలకు పెరిగింది. ఫ్రాన్సిస్‌ స్థాపించిన సభ ఎంతగానో అభివృద్ధి చెంది, నేడు ప్రపంచమంతట సేవలను అందిస్తున్నది.

“యేసు సిలువ లోకానికి, మానవ చరిత్రకు కేంద్రం. ఒకవైపు సిలువ మానవ క్రూరత్వానికి సంకేతం. గందరగోళ పరిస్థితిలో జీవనదాతనే మనిషి సిలువ వేసాడు. మరోవైపు సిలువ, ఏ హింస, తిరస్కరణ ఆపలేని దేవుని స్వేచ్చకు, అనంత ప్రేమకు సంకేతం. ఫ్రాన్సిస్ తన జీవితములో దైవప్రేమను అనుభవించాడు. దాని సాక్ష్యమే అతను పొందిన పంచగాయాలు. ఈవిధముగా, దైవప్రేమకు, స్వేచ్చకు ఫ్రాన్సిస్ మరో సంకేతముగా, రుజువుగా, జ్ఞాపికగా మారాడు.

క్రీస్తు పంచగాయాలు – నూతన జీవితం
స్వస్థత: యేసు గాయాలు మనకు స్వస్థతను చేకూర్చును. మన గతాన్ని, ప్రస్తుతాన్ని, భవిష్యత్తును నయం చేస్తాయి. క్రీస్తు పంచగాయాలు మన బలానికి, విశ్వాసానికి మూలం. శాంతిని పొందుటలో మనక తోడ్పడగలవు. యెషయ 53:5 (చదువుము).
దేవుని బహిర్గత: యేసు గాయాలు దేవుని శక్తిని, ప్రేమను, దయను వెల్లడి చేస్తాయి. మనము, శ్రమల నొందునపుడు, యేసు తన గాయాలను తాకమని, దేవుని శక్తిని అనుభవించమని మనలను ఆహ్వానిస్తూ ఉన్నాడు.
విశ్వాసం: మన గాయాలు, యేసు గాయాలను తాకినప్పుడు లేదా కలిసినప్పుడు, మనలో నూతన విశ్వాసం జనిస్తుంది.
దివ్యసంస్కారాలు: శ్రీసభ దివ్యసంస్కారాలు, గాయపడిన క్రీస్తు ప్రక్కనుండి ప్రవహిస్తాయి. క్రీస్తు ప్రక్కనుండి నీరు, రక్తము ప్రవహించాయి. జీవదాయక కృప: క్రీస్తు గాయాలు, జీవదాయకమైన కృపను ఒసగును.

వరప్రసాదముల మాత మహోత్సవము

వరప్రసాదముల మాత మహోత్సవము

దేవదూత లోపలి వచ్చి, కన్యక మరియమ్మతో, “అనుగ్రహ పరిపూర్ణురాలా! నీకు శుభము. ఏలినవారు నీతో ఉన్నారు” అనెను (లూకా 1:28).

దేవవరప్రసాదము చేత నిండిన మరియమ్మా, వందనము!

వరప్రసాదముల మాత పేరిట శ్రీసభలో ఎన్నో దేవాలయాలు వెలిసాయి. ఈ దేవాలయాల ద్వారా స్థానిక శ్రీసభ మరియతల్లి ద్వారా పొందిన మేలులకు కృతజ్ఞతలు తెలియ జేస్తారు. మరియద్వారా వరప్రసాదమైన క్రీస్తును మనం పొందుకొనుచున్నాము. ముందుగా మరియమ్మను వరప్రసాదముల మాత అని ఎందుకు పిలుస్తున్నాము అంటే, పునీత పౌలుగారు చెప్పినట్లుగా, “సర్వమానవాళి రక్షణకై ‘దేవుని కృప’గా ప్రత్యక్ష మయ్యెను” (తీతు 2:11). ఆ దేవుని కృప ఎవరో కాదు, సత్యము, జీవము, మార్గము అయిన యేసుక్రీస్తు ప్రభువే. మరియ ఆ ‘దేవుని కృపకు’ తల్లి. అందుకే ఆమె క్రుపానుగ్రహ మాత లేదా వరప్రసాదాల మాత. ఈవిధముగా, దేవుడు వాగ్ధానము చేసిన కృప యేసుక్రీస్తు. ఆ దేవుని కృపకు మానవ శరీరాన్ని ఒసగిన మాతృమూర్తి కనుక, మరియ ‘దైవకృప’కు తల్లి అని ఖచ్చితముగా చెప్పగలము. యోహాను సువార్తీకుడు కూడా క్లుప్తముగా “క్రీస్తు కృపాసత్యములతో నిండెను” అని సూచించాడు (1:14). యేసుక్రీస్తు “దేవునికృపకు” పాత్రురాలుగా ఉండుటకు, ఆమెను “అనుగ్రహ పరిపూర్ణురాలుగా” (లూకా 1:28) చేసాడు దేవుడు. కనుక, “దేవవరప్రసాదము చేత నిండిన మరియమ్మా వందనము” అని ప్రార్ధించి నపుడెల్ల, దేవుని పరిపూర్ణ జీవితమును మరియ కలిగియున్నదని చెబుతున్నాము.

దేవదూత లోపలి వచ్చి, కన్యక మరియమ్మతో, “అనుగ్రహ పరిపూర్ణురాలా! నీకు శుభము. ఏలినవారు నీతో ఉన్నారు” అనెను (లూకా 1:28): దేవుని సందేశమును, చిత్తమును, ప్రణాళికను తెలియజేయువారు దేవదూతలు. దేవుని సందేశానికి స్పందించాలని, సమాధాన మివ్వాలని ఆహ్వానిస్తారు. దేవుని సందేశానికి స్పందించడం చాలా ప్రధానం. పిలుపునిచ్చిన దేవునికి సమాధాన మివ్వడం అతిప్రాముఖ్యము. మత్త 1:18-25లో ప్రభువు దూత యోసేపుకు కలలో కనిపించి, దేవుని ఆజ్ఞను తెలియజేయగా, యోసేపు అటులే చేసాడు. లూకా 1:5-25లో జెకర్యాకు దేవదూత ప్రత్యక్షమై, దేవుని సందేశమును తెలియ జేసెను. జెకర్యా ఆరంభములో స్పందించక పోయినను, నెమ్మదిగా దేవుని చిత్తమును గ్రహించి అటులనే చేసాడు. అలాగే, లూకా 1:26-38లో గబ్రియేలు దేవదూత కన్యక మరియమ్మ దగ్గరకు పంపబడెను. ఆ వృత్తాంతాన్ని ధ్యానిస్తూ, మరియ ఎలా వరప్రసాదముల మాత అయినదో తెలుసుకుందాం!

మరియ “అనుగ్రహ పరిపూర్ణురాలు” అని బైబులు గ్రంథం చెబుతుంది (లూకా 1:28). మరియను మాత్రమే ఇలా పిలువబడి యుండటం చూస్తాము. ఇది దేవుని కుమారునికి తల్లిగా ఆమె ఎన్నికను సూచిస్తుంది. అలాగే, మరియకు “దివ్యలోకపు ప్రతి ఆధ్యాత్మికమైన ఆశీస్సును ఒసగినట్లు” (ఎఫెసీ 1:3) సూచిస్తుంది. “అనుగ్రహ పరిపూర్ణురాలు” అనగా మరియ దేవుని జీవముతో, సాన్నిధ్యముతో నింపబడినది అని అర్ధం. దేవుని సాన్నిధ్యముతో పరిపూర్ణముగా నిండియున్నది కనుక, ఆమెలో పాపమునకు ఎలాంటి చోటు లేదు. ఆమె నిష్కళంక మాత. అదియే కృపావరం, వరప్రసాదము. మరియమ్మ వరప్రసాదముల మాత, ఎందుకన “కృపాసత్యములు యేసుక్రీస్తు ద్వారా వచ్చినవి” (యోహాను 1:17). యేసుక్రీస్తు మన యొద్దకు వచ్చును; ఆ కృపానుగ్రహం (యేసుక్రీస్తు) మరియమ్మ ద్వారామన యొద్దకు వచ్చును. అందుకే ఆమె వరప్రసాదముల మాత, అమ్మ! వరప్రసాదముల మాతగా మరియమ్మను ధ్యానించినపుడు, ఆమె మనకు ఆ దేవుని కృపను గురించి, ప్రాముఖ్యత గురించి మనకు బోధిస్తుంది.

వరప్రసాదము అనగా ఏమి?
కృపావరం, వరప్రసాదము అనగా “దేవుని బిడ్డలమగుటకు, దత్తపుత్రులమగుటకు, దేవుని స్వభావములో, శాశ్వత జీవనములో భాగస్వాములమగుటకు పిలుపునిచ్చిన దేవునికి సమాధాన మివ్వటానికి ఆయన అందించే వరప్రసాదం, ఉచితార్ధం, అర్హతకు తగని సహాయమే కృపావరం (grace) అని, దేవుని జీవనములో పాలుపంచుకోవటమే కృపావరం అని సత్యోపదేశం (నం. 1996, 1997) బోధిస్తుంది. దైవకుమారుడు, లోకరక్షకుడు అయిన యేసుక్రీస్తుకు తల్లి కావడానికి “ఆ పాత్రకు తగిన వరాలతో” దేవుడు ఆమెను దీవించాడు (సత్యోపదేశం, 490). మరియమ్మ దేవునితో లోతైన, స్థిరమైన, అతిసన్నిహిత సంబంధములో జీవించినది. దేవుని చిత్తానికి స్పందించక పూర్వమే దేవుడు ఆమెతో ఉన్నాడు – “ఏలినవారు నీతో ఉన్నారు” (లూకా 1:28) అని గాబ్రియేలు దూత పలికింది. మరియమ్మ దేవున్ని ఎన్నుకొనక మునుపే, దేవుడు ఆమెను ఎన్నుకున్నాడు అని అర్ధమగు చున్నది.

మనమే దేవున్ని ఎన్నుకున్నామని కొన్నిసార్లు తప్పుగా భావిస్తూ ఉంటాము. ఈ విషయాన్ని యేసుక్రీస్తు యోహాను 15:16లో తన శిష్యులకు స్పష్టం చేసియున్నారు, “మీరు నన్ను ఎన్నుకొనలేదు. కాని, నేను మిమ్ము ఎన్నుకొంటిని”. కనుక, మనం దేవుని అనుగ్రహముచేత నింపబడి, నడిపింప బడుచున్నాము. దేవుడు ఎప్పుడు మనతోనే ఉంటారు. మనమే ఆయనతో ఉండటము లేదు. తన ప్రేమచేత (యోహాను 3:16) దేవుడే మన చెంతకు వస్తారు, మనలను చేరదీస్తారు. ప్రభువే తన అనుగ్రహాన్ని మనకు దయచేస్తారు. మనము కేవలము ఆ దైవానుగ్రహాన్ని, కృపానుగ్రహాన్ని స్వీకరించు వారము మాత్రమే. ఆ కృపయే, మన మాటలో, చేతలో దేవునికి ప్రతిస్పందించడానికి, సమాధాన మివ్వటానికి, ‘అవును’ అని చెప్పటానికి కదిలిస్తుంది. దేవుడు “ఇమ్మానుయేలు” మనతో ఉన్నాడు. దేవుడు తన ప్రేమానుగ్రహములకు స్పందిస్తూ మన సమాధానం కొరకు ఎదురుచూచు చున్నాడు.

దేవుని కృపకు, అనుగ్రహమునకు సమాధాన మివ్వడములో, మనం మరియమ్మనుండి ఎంతో నేర్చుకోవచ్చు. గబ్రియేలు దూతతో మరియమ్మ అనుభవం మన అనుదిన జీవితములో ఎన్నో పాటాలను నేర్పుతుంది. మన జీవితములో కూడా దేవదూతలను గుర్తించడానికి, ఎలా ప్రతిస్పందించాలో నేర్చుకోవడములో మనకు ఎంతగానో ఉపయోగపడుతుంది. దేవుని అనుగ్రహాన్ని విశ్వసించువారికి నేటికీ దేవదూతలు ప్రత్యక్ష మవుతారు, కనిపిస్తారు, దేవునిచేత పంపబడతారు. అయితే, దానికొరకై మనం ఆధ్యాత్మిక కన్నులను తెరవాలి. దేవుని మంచితనము వలన, మరియతల్లి దేవుని కృపతో సహకారము వలన, మనము కూడా దేవుని కృపతో జీవించ గలుగుచున్నాము. మనం ఎల్లప్పుడు దేవుని కృపతో సహకరించాలి. పాపమును, సాతానును, దాని దుష్క్రియలను త్యజించాలి. పవిత్రముగా జీవించాలి. ఏడు దివ్యసంస్కారములు కూడాను ముఖ్యముగా జ్ఞానస్నానము, దివ్యసత్ప్రసాదము, పాపసంకీర్తనములు మనకు దేవుని కృపను ఒసగు మార్గాలు.

లూకా 1:26లో “తదుపరి ఆరవమాసమున దేవుడు గబ్రియేలు దూతను గలిలీయసీమయందలి నజరేతు నగరమునకు పంపెను” అని చూస్తున్నాము. దేవదూతల ప్రత్యక్షత ఒక నిర్దిష్ట సమయములో జరుగునని లేదా దేవుడు నిర్ణయించిన సమయములో జరుగునని స్పష్టమగు చున్నది. మన స్వంత జీవితాలలో కూడా దేవుడు జోక్యం చేసుకోవడానికి తాను ఎంచుకున్న నిర్దిష్ట సమయములో తన దేవదూతలను పంపుతారు. అలాగే, లూకా 1:27లో “ఆ దేవదూత దావీదు వంశస్థుడగు యోసేపునకు ప్రధానము చేయబడిన కన్యక యొద్దకు పంపబడెను” అని చదువుచున్నాము. అనగా ఒక నిర్దిష్టమైన వ్యక్తి (మరియ) దగ్గరకు పంపబడెను. ఆ వ్యక్తి రోజువారి జీవితములోని వాస్తవ పరిస్థితులలో, మానవ సంబంధాల మధ్యన పంపబడెను. దూతలు దేవుని సందేశాన్ని కలిగి ఒక నిర్దిష్ట సమయములో, ఒక నిర్దిష్ట పరిస్థితి అవసరతలో పంపబడతారు. “అనుగ్రహ పరిపూర్ణురాలా! నీకు శుభము. ఏలినవారు నీతో ఉన్నారు” (లూకా 1:28) అను దేవదూత శుభవచనము, దేవునితో సంబంధములోనికి ఆహ్వానిస్తున్నట్లుగా యున్నది. దూత పలుకులు చాలా నిర్దిష్టముగా ఉన్నాయి. మరియమ్మను ఆమె హీబ్రూ పేరుతో సంబోధించడం చూస్తున్నాము. అనగా దేవదూత పంపబడక మునుపే దేవునకు మరియమ్మ వ్యక్తిగతముగా తెలుసు మరియు ఆమెతో సత్సంబంధాన్ని కలిగియున్నాడని అని అర్ధం. అలాగే మనతో కూడా దేవుడు ప్రవర్తించును. గొప్ప హీబ్రూ కీర్తన కారుడు దావీదు పాడినట్లుగా:
“నాలోని ప్రతి అణువునునీవే సృజించితివి. మాతృగర్భమున నన్ను రూపొంచించితివి.
నీవు నన్ను అద్భుతముగ కలుగజేసిన భీకరుడవు. కనుక నేను నీకు వందనములు అర్పింతును.
నీ కార్యములు ఆశ్చర్యకరమైనవి. ఈ అంశము నాకు బాగుగా తెలియును.
నేను రహస్య స్థలమున రూపము తాల్చినపుడు, మాతృగర్భమున విచిత్రముగా నిర్మితుడనైనపుడు
నీ కంటికి మరుగై యుండలేదు.
నేను పిండముగా నున్నపుడే నీవు నన్ను చూచితివి. నాకు నిర్ణయింప బడిన రోజులన్నియు
అవి ఇంకను ప్రారంభము కాకమునుపే, నీ గ్రంథమున లిఖింపబడి యున్నవి” (కీర్తన 139:13-16).

మరియమ్మను “అనుగ్రహ పరిపూర్ణురాలు” అని దేవదూత సూచించినది. ఆమె నిజముగానే దేవుని అనుగ్రహాన్ని పరిపూర్ణముగా పొందినది. పరలోక భూలోకముల ప్రభువు ఆమెను సారవంతమైన నేలగా సిద్ధంచేసి, ఎంచుకొని, తన వాక్యమగు విత్తనాన్ని నాటాడు. ప్రభువు మాటలకు, చిత్తానికి, ప్రణాళికకు ప్రతిస్పందించినపుడు, సమాధానం ఇచ్చినపుడు, మనము కూడా దేవుని అనుగ్రహముచేత నింపబడతాము. మన మనస్సులు పవిత్రముగా యున్నచో, యేసుక్రీస్తు మనలో కూడా జన్మిస్తాడు. ఆధ్యాత్మికముగా ఆయన మనలో వసిస్తాడు. బైబులులో మరియమ్మ గురించి చాలా తక్కువగా చెప్పబడింది. ఎందుకనగా, ఆమె తనకన్నా గొప్పవాడైన ప్రభువు యొక్క అద్దము, ప్రతిబింబము మాత్రమే కనుక! దేవుని అనుగ్రహముతో ఆమె నింపడినది. “ప్రభువు దాసురాలు” (లూకా 1:38) అయినది. పవిత్ర హృదయాలు కలిగిన సాధారణ ప్రజలను దేవుడు నూతన జీవితముతో నింపుతాడు. వారు దేవున్ని కలుసుకున్నప్పుడు, మరియమ్మవలె వారు దేవుని దయతో నింపబడతారు.

నజరేతు వాసియైన మరియమ్మ జీవిత సాక్ష్యముద్వారా పరమరహస్యము సులభతరం చేయబడింది. ఆమె ఫలభరితమైన జీవితాన్ని జీవించినది. పసిబిడ్డ అమాయకత్వము, మనస్తత్వముతోను జీవించినది. అందుకే ప్రభువు ఇలా అన్నారు, “ఓ తండ్రీ! పరలోక భూలోకములకు అధిపతీ! ఈ విషయములను నీవు జ్ఞానులకును, వివేకులకును మరుగుపరచి, పసిబిడ్డలకు వీనిని తెలియపరచినందులకు నీకు ధన్యవాదములు. ఇది నీ అనుగ్రహపూర్వక సంకల్పము” (లూకా 10:21).

మరియమ్మ మనకు ఆదర్శమూర్తి: మరియమ్మ మనకు మార్గచూపరి. ఆమె దేవుని వాగ్దానాన్ని ఆలకించినది, విశ్వసించినది, అనుగ్రహముతో నింపబడినది, ప్రేమ స్వరూపుడైన దేవున్ని గర్భమున దాల్చినది. మనము కూడా ప్రార్ధన చేసినచో, దేవుని వాక్యాని, చిత్తాన్ని ఆలకించినచో, దేవునికి ‘అవును’ అని సమాధానం ఇచ్చినచో, మనముకూడా మరియమ్మవలె జీవించగలము. అలా చేసినప్పుడు, ‘దేవునికి అసాధ్యమైనది ఏదీ లేదు’ (లూకా 1:37) అని మరియమ్మవలె గుర్తించ గలము. మనము దేవుని అనుగ్రహముతో నింపబడి, యేసుక్రీస్తును ఇంకా అవసతలోనున్న ఈ లోకములోనికి, మరియమ్మవలె తీసుకొని రాగలము.

వరప్రసాదముల మాత చిత్ర పటము – చరిత్ర
శ్రీసభ ఆరంభము నుండి కూడా అద్భుత వరములు కలిగిన మరియమ్మ చిత్ర పటాలు, స్వరూపాలు ఉన్నాయి. సాంప్రదాయం ప్రకారం, మొట్టమొదటిగా మరియమ్మ పటాన్ని గీసినది సువార్తీకుడు పునీత లూకాగారు. అనాధి కాలము నుండి కూడా కన్యమరియమ్మ చిత్రాలను, స్వరూపాలను ప్రపంచ వ్యాప్తముగా ఎంతోమంది చేత పెయింటింగ్ చేయబడ్డాయి, రూపొందించ బడ్డాయి. వీటిలో కొన్ని, అద్భుత మధ్యస్థ వేడుదల ద్వారా ఎంతగానో ప్రసిద్ధి గాంచాయి. ఆలాంటి వాటిలో ‘వరప్రసాదముల మాత’ (అవర్ లేడి అఫ్ గ్రేస్) చిత్ర పటము ఒకటి. దీనిని ‘అవర్ లేడి అఫ్ బౌవ్డ్ హెడ్’ అని కూడా పిలుస్తారు. ఇది ఆస్ట్రియా దేశములోని వియన్నా నగరములోని కార్మలైట్ ఆశ్రమ దేవాలయములో ఉన్నది.

ఫాదర్ దోమినిక్ అను ఒక కార్మలైట్ సన్యాసి దీనిని రోమునగరములో 1610లో కనుగొన్నాడు. అతను కార్మలైట్ మఠముగా మార్చాలనుకుంటున్న ఒక పాడుబడిన ఇంటిని చూసుకుంటూ ఉన్నాడు. ఆ ఇంటిముందు నడుస్తూ ఉండగా ఒక చెత్తకుప్పలో పడియున్న మరియమ్మ చిత్ర పటము ఒకటి ఆయన కంట బడింది. ఇంత అందమైన చిత్ర పటాన్ని ఎవరు చెత్తకుప్పలో పడేసారు అని ఆశ్చర్యపోయి, బాధపడి మరియమ్మకు క్షమాపణలు చెప్పి, దానిని తీసుకెళ్ళి మఠములోని తన గదిలో పెట్టుకున్నాడు. ఒకరోజు పటముపై నున్న దుమ్మును తుడుస్తూ ఉండగా, మరియమ్మ ముఖము సజీవముగా, నవ్వుతూ కనిపించినది. ఇలా అనేకసార్లు ఫాదర్ దోమినిక్ గారికి కనిపించి, తన సందేశాలను వినిపించినది. ఉత్తరించు స్థలములోనున్న ఆత్మల కొరకు పూజా ప్రార్ధనలు పెట్టించాలని, నా బిడ్డలు రక్షణ పొందుటకు కావలసిన వరములను పొందునట్లు చేయుదునని తెలియ జేసింది. ఇంకా, నా సంరక్షణను కోరువారి, భక్తితో ఈ పటాన్ని గౌరవించేవారి ప్రార్ధనలకు సమాధానం, అనేక వరప్రసాదములను పొందుదురని, ముఖ్యముగా ఉత్తరించు స్థలములోనున్న ఆత్మల విడుదల కొరకు ప్రార్ధించే వారి విన్నపాలకు ప్రత్యేక శ్రద్ధను చూపుతానని తెలియ జేసింది.

అందుకే, ఫాదర్ దోమినిక్, ఆ చిత్ర పటాన్ని రోమునగరములోని ‘సాంత మరియ అల్లా స్కాల’ (Santa Maria alla Scala in Trastevere, Rome) దేవాలయానికి అనుబంధముగా నున్న పునీత చార్లెస్ చిన్న గుడిలో ఉంచాడు. అనేకమంది ఈ చిత్రపటము ముందు ప్రార్ధన చేసారు. అది అనేక వరప్రసాదములకు మూలం అయినది. ఫాదర్ దోమినిక్ మరణించు వరకు అనగా 16 ఫిభ్రవరి 1630వ సం.రం వరకు అది అక్కడే ఉంచబడింది. ఆ తరువాత కొంతకాలము రాజుల కొలువులో ఉన్నతరువాత, కార్మలైట్ మఠవాసినుల దగ్గర ఉంచబడింది. ఆతరువాత 1655వ సం.లో తిరిగి కార్మలైట్ మఠవాసులకు అప్పజెప్పడం జరిగింది. కాలక్రమేనా, వియన్నా పట్టణములో (Silbergasse, 35) నూతన దేవాలయము, మఠము నిర్మించబడటముతో, అద్భుత శక్తిగల వరప్రసాదముల మాత చిత్రపటమును 14 డిసంబరు 1901న నూతన దేవాలయములోనికి మార్చబడినది. 27 సెప్టెంబరు 1931న వియన్నాలో 300ల శతాబ్ద వేడుకలను ఘనముగా కొనియాడారు. ఆ సందర్భముగా, 11వ భక్తినాధ జగద్గురువులు చిత్రపటానికి కిరీటాన్ని అలంకరింప జేశారు.

వరప్రసాదముల మాత మధ్యస్థ ప్రార్ధనను వేడుకొనడం అనగా, ‘దేవునికృప’ అయిన యేసుక్రీస్తు ప్రభువు మనకు అవసరమని గుర్తించడం! మరియతల్లి ద్వారా ఆ దేవుని కృప కొరకు ప్రార్ధన చేయడమే! లోకానికి వెలుగు శ్రీసభ అను చట్టములో ఈవిధముగా చదుచున్నాము, “దేవుని కృపావర శ్రేణిలో తొలి వరుసలో నిలుస్తుంది” మరియ (నం. 61). “నేటికీ ఆ దేవమాత మనలోని ప్రతి ఒక్కరికోసం ప్రార్ధిస్తూ మనకు నిత్యజీవ బహుమానాలను సంపాదించి పెడుతుంది” (నం. 62).